بانی اولیه بنا، بهنام النبوع، خلیفه عباسی معرفی شده. مهدی قلی خان شاملو، حاکم شوشتر در دوره شاه عباس صفوی، بانی قبلی امام زاده و عباسقلی خان، حاکم شوشتر در دوره نادر شاه افشار، بانی مناره های بنا بوده. ضریح امام زاده را نیز، حاج کریم صابیزاد، از تجار شوشتر وقف امام زاده کرده است که میرزا حیدرعلی آن را ساخته است. چنان که گذشت، این بنا بنیانی از قرون اولیه هجری قمری دارد و بعدها قسمت هایی به آن افزوده شده. بقعه بر تپه ای واقع است که اطراف آن را سنگ چین کرده اند. همچنین به نظر می رسد که در زیر بنای فعلی، بناهای دیگری بوده و این بنا بر روی آنها ساخته شده باشد.
ترتیب قرارگیری فضاهای امام زاده موید شکل گیری تدریجی آن است. وجود دو مناره و ایوان ورودی در ضلع شمالی بقعه موجب شده است که بنا یک نمای اصلی داشته باشد و شاید این نما رو به صحنی بوده باشد که امروزه نیست. این بنا، مهمان خانه، مدرسه، کتابخانه، مطبخ و حجره هایی برای خدمه و طلاب داشته است که امروزه اثری از آنها نیست. ضریح فلزی مزار در دوره ناصرالدین شاه قاجار نصب شده است.غرفه های دو سوی گنبدخانه گچ بری و نقاشی دارد که متعلق به دوره قاجاریان و احتمالا اواخر دوره صفویان است. درضمن در این امام زاده، قبور دیگری نیز هست؛ از جمله در ضلع شرقی فضای ورودی گنبدخانه، یک نیم طاق گچ بری باقی است که کتیبه آن مقبره احمد بن موید مسافر را بیان می کند. (الف-1)