این مقبره مدفن سلطان محمد طاهر از فرزندان امام موسی کاظم (ع) می باشد که از نظر سبک معماری به بنای امامزاده یحیی در شهر ساری شباهت دارد.
بقعه سلطان محمدطاهر براساس کتیبه موجود در آن، مربوط به سده ۹ ه.ق می باشد، که در شهرستان بابل استان مازندران، روستای سلطان محمد طاهر واقع شده. این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۶۷ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.(الف-5)
این بنا، برجی هشت وجهی می باشد که با آجر ساخته شده. برج بقعه با طرح هشت ضلعی در نمای خارجی دیده می شود. بالای این طاق نماها، سقف مدوری از داخل زده اند. شمسه ای رنگین نیز در وسط طاق قرار دارد. داخل بنا سفیدکاری شده است. در هر یک از اضلاع خارجی این بنا یک طاق نمای بلند کم عمق قرار دارد که بالای آن، دو کتیبه دندانه آجری و دو ردیف کاشیکاری دیده می شود. بالای آن ها نیز قرنیس های سینه کفتری و بالای قرنیس ها، تزیینات دندانه ای است. بام این مقبره، کلاه درویشی و کل ارتفاع بنا در حدود 22 متر است.
در این بقعه چهار لنگه درب بسیار نفیس چوبی منقش کاری شده وجود داشته که بر اثر بی توجهی، این درهای نفیس به سرقت رفت، که البته دو لنگه از این درها پیدا شد و مجددا در محل اصلی آنها نصب گردید. بالای هر دو در، دو خفنگ نورگیر مشبک بسیار ظریف و پرکار قرار دارد. هر لنگه این درها دارای چهار پاسار، دو تنکه و یک قسمت میانی است.
بر روی قبر امامزاده صندوق چوبی مشبک، متعلق به تاریخ 785 هجری قمری، قرار دارد و داخل صحن یک سنگ قبر وجود داشت که اطراف آن با آیات قرآنی به خط نسخ ممتاز نوشته شده بود که این سنگ نیز به سرقت رفته است.