معماری جهان، استرالیا، مجموعه فرهنگی میدان فدراسیون شهر ملبورن

شهر ملبورن (Melbourne) امروزه به عنوان قطب مهم آموزش عالی، هنر، فرهنگ، مد، ورزش، تفریح، جهانگردی و سایر فعالیت ها، در کشور استرالیا مطرح شده است، تا جایی که از آن به عنوان پایتخت فرهنگ، هنر، مد و ورزش استرالیا یاد می شود.

از جمله میدان های مهم این شهر که توجه بازدیدکنندگان بسیاری را به خود جلب کرده است؛ میدان فدراسیون می باشد. این میدان با مساحت نزدیک 4 هکتار در نزدیکی رودخانه یارا، پذیرای حدود 15000 نفر می باشد. گفتنی است، به غیر از محل های ملاقات خصوصی  و عمومی، سالن های تجمعی متعددی نیز در این میدان تعبیه شده.

طراحی این میدان در سال 2003 به شرکت Lab Architecture محول شد. این میدان سه مجموعه مهم را در خود جای داده. یکی از آن ها، از باارزش ترین گالری های جهان است که صرفا به نمایش آثار هنرمندان استرالیایی اختصاص دارد. این بنا شامل 20 گالری، همراه با ویترین های دیدنی و جذاب با مساحت 7250 مترمربع می باشد. ساختمان دیگر، مرکز تصاویر متحرک استرالیا نام دارد و شامل استودیوها، سالن های نمایش فیلم و غیره می باشد. بنای دیگر به رادیو و تلویزیون چند ملیتی استرالیا تعلق دارد.

ادامه مطلب

معماری جهان، اسپانیا، مرکز هنر و همایش ماگما

مرکز هنر و همایش ماگما در شهر تنریف (Tenerife) در جزایر توریستی قناری اسپانیا، در سال 2005 ساخته شد.

این بنا توسط فرناندو مارتین منیس (Fernando Martin Menis) و خوزه ماریا، طراحی شد و توسط پادشاه اسپانیا افتتاح گردید. نقطه آغازین طرح و منبع الهام ایده های معماران، سایت پروژه معرفی گردیده. یعنی ویژگی هایی همچون نیمه بیابانی بودن و فاصله نزدیک به دریا از پناسیل های اصلی طرح بوده است. حجم کلی بنا در هماهنگی کامل با محیط پیرامونی بوده و این نگاه در ساماندهی فضاهای داخلی نیز اثرگذار بوده است. فرم ارگانیک و موج دار سقف بنا در هماهنگی با امواج اقیانوس می باشد. در ضمن فرم سقف احساسی از سبکی و سیالیت را در تضاد با صلبیت و بافتی خشن القا می کند.

13 دیواره سنگین با هندسه ای نامنظم و ساخته شده از مصالح خشن از زمین سر بر آورده اند و سقف مواج را در میان خود گرفته اند. هر یک از این احجام، عملکردی را در خود جای داده اند: دفاتر اداری، فضای مطبوعات، سالن سمعی بصری  و کافه تریا. فضاهای اصلی  این مرکز در چهار بخش اصلی قابل بررسی هستند؛ سالن کنفرانس در طبقه همکف و صحنه نمایش با گنجایش 2500 نفر، سالنی در طبقه اول با گنجایش 200 تا 2000 نفر، فضای لابی و فضای نمایشگاهی که در خارج بنا جانمایی شده است.

ادامه مطلب

معماری جهان، آلمان، مجتمع اقامتی سالمندان البشلس پارک

مجتمع اقامتی سالمندان البشلس پارک (elbschloss park residence) همچون دهکده ای آرام و کوچک، به دور از هیاهوی شهر "هامبورگ" در آلمان قرار گرفته است.

کانسپت کلی پروژه البشلس پارک، القا احساس تعلق به فضا از طریق طراحی ساختمان های مجزا و پراکنده در بستری با نشاط و صمیمی بوده است و شکل نامتعارف زمین نیز از جمله عوامل تاثیرگذار بر چرخش احجام می باشد. ارتفاع کم توده ها و فاصله گرفتن آنها از جداره زمین و شکل مسیر اصلی پیاده در سایت، برای مخاطبانی که درون مجموعه پای می گذارند، تنوع دید و پرسپکتیو و همچنین مقیاسی انسانی را به ارمغان آورده.

مسیرهای پیاده که با فرمی منحنی شکل درون سایت جای گرفته اند، کیفیتی مشابه پارک های محلی را به محیط می بخشند. دسترسی پیاده به ساختمان ها به وسیله راه هایی که از مسیر اصلی منشعب می شوند، ممکن گردیده که پس از گذر از پیش فضای ورودی که حریمی خصوصی برای ساختمان ها تعریف کرده و بعضا در سطح بالاتری نیز قرار گرفته، به ورودی ساختمان ختم می شوند.

ادامه مطلب

معماری جهان، پاریس، رستوران فاوچن

رستوران فاوچن نمونه ای است از یک مجموعه چند عملکردی که همه نوع محصول خوراکی از مواد اولیه آشپزی تا نوشیدنی و غذاهای آماده در آن عرضه می شود و متشکل از فروشگاه، رستوران، کافه و بار است.

کریستین بیکر (Christian Biecher) طراح فرانسوی پروژه می باشد. وی مدرک معماری خود را در سال 1989 از دانشگاه پاریس فرانسه دریافت کرد. وی پس از چندی شاگردی در محضر برنارد چومی، دفتر شخصی خود را تاسیس نمود. اکنون آثار این معمار جوان از پاریس تا توکیو و هنگ کنگ به اجرا و نمایش در آمده اند.

در رستوران فاوچن از غلظت رنگ ها در قسمت رستوران، در مقایسه با فضای فروشگاه کاسته شده و همچنین شدت زرق و برق مصالح نیز تعدیل شده است. در واقع طراحی داخلی ضمن حفظ یک زبان بصری واحد، در قسمت فروشگاه سر زنده تر و در قسمت رستوران کمی آرام تر است.

ادامه مطلب

معماری جهان، اسپانیا، مرکز هنرهای نمایشی دل کانال

جان ناوارو (juan Navarro baldeweg) معمار، مجسمه ساز و نقاش اسپانیایی است که آثار معماری و مجسمه سازی او تاکنون جوایز فراوانی کسب کرده. او در سال 1965 از دانشگاه پلی تکنیک مادرید اسپانیا، در مقطع دکتری فارغ التحصیل شد.

ناوارو از سال 2001 عضو افتخاری موسسه معماران آمریکایی، عضو دائمی "آکادمی سلطنتی هنرهای زیبای اسپانیا" و مدرس دانشگاه های معتبری در آمریکا نظیر دانشگاه ییل، هاروارد، پرینستون و پنسیلوانیا بوده است.

ناوارو در طراحی مرکز هنرهای نمایشی دل کانال مادرید اسپانیا، به نحو پیچیده ای از تکنولوژی روز استفاده نموده. شهر مادرید مرکز مهم فرهنگی، سیاسی و هنری اسپانیا می باشد. این شهر با پذیرا بودن اجرای تئاترها، کنسرت ها و جشنواره های متعدد، پایتخت شادی در اروپا نامیده شده و از لحاظ غنای آثار و ابنیه تاریخی در میان پایتخت های اروپایی بسیا ر مورد توجه می باشد.

ادامه مطلب

معماری جهان، فرانسه، موزه آتشفشان

در میان آتشفشان های خاموش منطقه سنت اوله روش (Saint Ours Les Roches) در کشور فرانسه مخروطی عظیم از زمین سر برآورده و به شکلی انتزاعی، آتش فشان خاموشی را تداعی می کند.

مجموعه نامتراکم مرکز آتشفشان اروپا، دارای مساحتی معادل 18200 مترمربع می باشد. ایده ساخت این موزه حاصل خلاقیت "لری ژیکارد استین" در جهت زنده کردن تاریخچه آتشفشان ها در جنوب غربی اروپا و افزایش آمار گردشگران منطقه بوده است. وی طی مسابقه ای طراحی موزه ای همگون با زمینه، در جهت آشنایی و مطالعه بر روی تاریخچه و موجودیت آتش فشان ها را به رقابت گذاشت. معمارانی همچون فاستر، راجرز، ایسوزاکی شرکت کرده بودند اما در نهایت طرح هانس هولاین (Hans Hollein) معمار برجسته اتریشی که بارزترین ویژگی آن ایجاد رابطه ای تنگاتنگ و استادانه میان زمینه و بنا بود برگزیده گردید.

ادامه مطلب

معماری جهان، آمریکا، مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل

تام ماین در سال 1944 میلادی، در لس آنجلس آمریکا به دنیا آمد، وی در دانشگاه جنوب کالیفرنیا تحصیلات خود را به پایان رساند و در سال 1972 شرکت مشهور مورفوسیس را تأسیس نمود.

تام ماین (Thom Mayne) در مصاحبه ای معماری خود را با معماری ریچارد مه یر (Richard Meier) مقایسه کرده و اظهار می کند که سبک معماری معمارانی همچون مه یر، حول یک ایده مرکزی سامان می یابد، در حالی که معماری نسل وی به چیزی کاملا متفاوت باور داشته و احساس قرابت عجیبی با زیست شناسی، اکولوژی و پیچیدگی های نظریه آشوب -به طور کلی سیستم های در هم تنیدگی و برهم کنش های چندگانه- دارد و در ادامه نتیجه می گیرد که در معماری وی مناسبات بین چیزها مهم بوده و خود چیزها و ذات آنها در اولویت بعدی قرار دارند.

ادامه مطلب

معماری جهان، آمریکا، مرکز هنرهای معاصر رزنتال

مرکز هنرهای معاصر لوئیس و ریچارد روزنتال، یکی از اولین موسساتی است که در ایالات متحده آمریکا به ارایه هنرهای تجسمی معاصر می پردازد. ساختمان این مرکز در سایتی شهری و در تقاطع دو خیابان در شهر Ohaio ایالت سینسیناتی واقع شده، که میزبان نمایشگاه های موقت از آثار هنری ارزشمند معاصر می باشد.

مرکز هنرهای معاصر روزنتال ساختمانی 6 طبقه؛ شامل گالری ها، کارگاه های آموزش کودکان، فروشگاه محصولات هنری و فرهنگی، فضاهای آماده سازی آثار هنری، سالن اجتماعات 150 نفره، بخش اداری و لابی عمومی می باشد که طی سال های 1997 تا 2003، با 8500 متر مربع زیربنا، ساخته شد.(ب-7)

دو نمای متفاوت بنا در کنج تقاطع شهری، در عین تفاوت، کاملا مکمل یکدیگرند. نمای جنوبی پوسته شفاف و مشبکی را در بر می گیرد که از میان آن عابران می توانند اتفاقات درون موزه را مشاهده کنند و نمای شرقی همچون نقش برجسته تندیس گونه ای است که نشان از گالری ها با احجام بتنی دارد. این احجام بتنی که از یک حجم کلی و یکپارچه منشا می گیرند، بر روی لابی شفاف و شیشه ای شناور شده اند. زاها حدید (zaha hadid)، معمار این بنا، با مهارتی خاص با برجسته کردن صفحات و احجام سیاه و سفید در نما، بنا را با پر و خالی های فضای شهری اطراف مرتبط کرده. نما و حجم کلی ساختمان که ترکیبی کولاژ گونه از احجام هندسی است، کنجی قوی برای بلوک شهری تعریف می کند.

فضای لابی در طبقه همکف به عنوان بخشی از فضای شهری طراحی شده است. این سرسرا جریان سیال سیرکولاسیون شهری را به درون فرا می خواند و از آنجا به سمت اولین بازوی رامپ-پله ای که طبقات را به هم متصل می کند و سیرکولاسیون عمودی اصلی مجموعه است، هدایت می کند. هنگام حرکت در میان این مسیر که به آرامی بالا می رود، دیدهای غیر منتظره به گالری ها ایجاد می گردد. تجربه گردش در این مرکز هنری همراه با پیچیدگی و جذابیت است. هنگام پایین آمدن، دیدهای مختلفی از خیابان و عابران مشاهده می شود.  به نظر زاها حدید "گالری های موفق و موزه های هنری مستلزم فضاهای آرام و معمولی مانند جعبه های سفید نیست" و این بنا با مجموعه ای از ترکیب همزمان نشانه ها، کاربرد رنگ، تصویر، مصالح، اجرای فنی و ظرافت بالای تکنولوژی، اثری موفق در خلق فضا و هماهنگی بیان است.(ب-3)

گالری ها با اندازه ها و شکل های متنوع، مسیرها و رامپ ها، مانند پازل سه بعدی پیچیده ای است که از احجام و ویدهای به هم چفت و بست شده ساخته شده است.

موارد مرتبط

• آسمان خراش هزار موزه
• رستوران استیک هاوس
• خوابگاه دانشجویی سیمونز هال
• موزه دیانگ
• مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل
• مرکز هنرهای بصری وکسنر
• رستوران بنکیو

معماری جهان، بیت المقدس، موزه تاریخ هولوکاست

موزه هولوکاست در دامنه تپه ای مشرف به روستای اینکریم اورشلیم (بیت المقدس) قرارگرفته. این موزه نتیجه پروژه طرح توسعه ده ساله و 100 میلیون دلاری بنیاد یاد وشم (بنیاد قهرمانان هولوکاست) می باشد و در واقع بدنه اصلی و ستون فقرات پروژه 75000 مترمربعی موشه سفدی (Moshe Safdie) است. مراحل ساخت و اجرای این پروژه در سال 2005 میلادی پایان یافت.

موشه سفدی معمار، نویسنده و طراح شهری کانادایی و اسرائیلی در سال 1938 در شهر حیفا (مستعمره انگلیس آن زمان و اسرائیل کنونی) به دنیا آمد. سپس در 15 سالگی به همراه خانواده به کانادا مهاجرت کرد. وی در طراحی موزه هولوکاست به این موضوع واقف بود که موضوع آدم سوزی نمونه مشابهی ندارد و بنابراین ساختمان این موزه نیز نمی تواند از نمونه های مشابه پیروی کند. این مجموعه فرهنگی، آموزشی و تحقیقاتی که از آن به عنوان عظیم ترین مرکز بین المللی تحقیقات هلوکاست یاد می شود، یکی از مهم ترین آثار موشه سفدی (Moshe Safdie) است.

این مجموعه از چندین ساختمان مختلف و مجزا تشکیل شده است که به نحو زیبایی با توپوگرافی و شیب دامنه کوه ترکیب شده اند. این بناها در ظاهر از هم جدا می باشند و توسط پل هایی مستقیم و مسیرهایی ارگانیک به یکدیگر متصل می شوند؛ اما با توجه به پلان موزه درمی یابیم که تمامی فضاهای اصلی موزه در زیرزمین به یکدیگر متصل و در ارتباط می باشند.(ب-3)

قسمت اعظم بدنه اصلی موزه که از بتن و شیشه ساخته شده، در زیر تپه پنهان می باشد و با نشان دادن بخشی از ستون فقرات 150 متری خود توانسته، بصورتی ملموس ابعاد واقعی خود را به بیننده منتقل کند. مهم ترین عضو مجموعه همین حجم خطی است که با زاویه ای تقریبا 30 درجه نسبت به سایربناهای مجموعه کوه را قطع کرده. این فضا نمایشگاهی با مقطع مثلثی شکل می باشد که ورود به آن توسط پلی که از ساختمان اصلی موزه جدا می شود، ممکن می باشد. در انتهای این حجم خطی و در نزدیکی ورودی موزه و مرکز بازدیدکنندگان، یک منشور بزرگ به سمت دهکده از تپه بیرون آمده که گویی در فضا شناور است. در انتهای دیگر این حجم خطی، دیوارهای کناری ساختمان از یکدیگر باز شده و با خم شدن به بیرون دید به دره را ممکن ساخته و شکل دو بال را بوجود آورده. این فرم تاکیدی استعاری برادامه زندگی پس از مرگ است.

مجموعه ی گالری ها با نور طبیعی و از طریق شکاف سقفی که در ارتفاع 18 متری قراردارد روشن می شوند. این گالری ها در طول یک مسیر خطی پیاده که در خاک فرو رفته قرارگرفته اند. هنگامیکه وارد موزه می شوید گالری ها از نظر پنهان هستند، و به مرور که در مسیر قدم می گذارید بسته به موضوع و تاریخ هولوکاست گالری ها نمایان می گردند.

در نزدیکی گشودگی انتهای مسیر، مفصلی است که از طریق آن می توان به فضایی با پلانی دایره ای شکل وارد شد. نور طبیعی این فضا بسیار دعوت کننده است و مخاطبین را از طریق پلی به تاثیرگذارترین و شاخص ترین قسمت موزه، معروف به تالار نام ها، راهنمایی می کند. تالار نام ها (hall of names) فضایی دراماتیک با ساختاری مخروطی شکل به ارتفاع ۹ متر می باشد؛ که انتهای آن به سمت آسمان باز است. این تالار محل ثبت اسامی میلیونها یهودی قربانی هولوکاست است. یک مخروط معکوس که از داخل یک سنگ طبیعی کنده کاری شده و به احترام قربانیانی که هیچگاه شناخته نشدند ساخته شده. گفتنی است رویت دقیق تصاویر این قربانیان ممکن نمی باشد.

ساختمان اصلی که ورود به مجموعه از طریق آن ممکن می باشد، ساختمانی شفاف و شیشه ای است که در پیرامون آن رواقی توسط ستون هایی مایل و عریض ایجاد شده است و در زیر آن قسمت های اداری، کافی شاپ و سالن آمفی تئاتر قرار دارند. در سمت دیگری از گالری خطی، آمفی تئاتر روباز کوچکی در مجاورت حیاطی دیده می شود که عاری از هرگونه پوشش گیاهی بوده و در تراز زیرزمین قرار دارد.(ب-3)

معماری جهان، کره جنوبی، موزه هنر سامسونگ لیوم

مجموعه "موزه لیوم" تحت سرپرستی "بنیاد سامسونگ"، نه تنها طیف وسیعی از آثار هنری فاخر را ارائه می کند، بلکه سه بیان متفاوت در معماری معاصر را نیز در یک سایت گرد هم آورده است.

موزه هنر سامسونگ لیوم شامل دو بخش خانه هنر کره ای سنتی و هنر معاصر است. موزه شماره 1 توسط معمار سوئیسی ماریو باتو و موزه شماره 2 توسط معمار فرانسوی ژان نوول و معمار هلندی رم کولهاس طراحی شده اند.

موزه شماره 1 مجموعه ای از هنر سنتی؛ شامل 36 قطعه از گنجینه های ملی کره جنوبی و به عنوان بخش فرهنگی مجموعه موزه می باشد. از جمله این گنجینه ها می توان به: مناظر و نقاشی های محلی، سرامیک های سنتی و ظروفی مانند کلادون و بون چئونگ، ظروف سفالین سنتی کره ای که رنگ آبی مایل به سبز دارد و همچنین خنجر قرن 14، تاج، گوشواره و زیور آلات و هنر بودایی، مجسمه ها، نقاشی و نسخه های خطی، اشاره نمود.

موزه شماره 2 ویژگی های هنر مدرن و معاصر از هنرمندان هر دو کره شمالی و جنوبی و دیگر کشورها است. بسیاری از هنرمندان مشهور از جمله دیمین هرست، وارهول، ایو کلاین و دونالد جاد نمایشگاه دائمی دارند. این موزه یکی از بهترین دیدنیهای کره جنوبی و جاذبه های گردشگری سئول به شمار می رود. گفتنی است که ساختمان درخشنده و هیجان انگیز طراحی شده توسط بوتا در سال 2004 میلادی بطور کامل با معماری تیره رنگ ژان نوول و رم کولهاس در تضاد می باشد.

سایت پروژه واقع در یک فضای شهری آشفته و بی نظم در سئول، کره جنوبی می باشد. موزه هنرهای سنتی در حاشیه سایت در یک نوار باریک، که حدفاصل دو معبر بوده و سطح شیبدار سبزی است، قرار گرفته. ساختمان بصورت یک جفت توده بهم متصل از زمین برآمده و بلندتر از بقیه ساختمان های مجموعه در بالاترین نقطه سایت، به یک نشانه شهری تبدیل شده.(ب-3)

شاخصه های آثار بوتا نظیر دقت در توپوگرافی زمین، گرایش به فرم های هندسی، ایجاد سایه-روشن و بهره گیری از نور طبیعی با استفاده از نورگیرهای سقفی،  پیوند بنا به طبیعت و تاکید بر مهارت های حرفه ای در اجرا را می توان در این موزه نیز مشاهده نمود.

این ساختمان سفالین شامل یک حجم راست گوشه مکعب مستطیل شکل در بخش بالایی و یک مخروط وارونه در بخش پایینی است. ساختمان بدون پنجره بوده و توده مخروطی بصورت یک نقطه اتکا در مرکز مجموعه به نمایش درآمده و توده مکعب مستطیلی با یک سری احجام پیرامونی بر بالای آن که به بر روی آن ها درختانی روئیده است، یادمانی از قلعه ها و استحکامات نظامی قدیم کشور کره با پرچم های آویخته می باشد و احساسی از قدمت و سنت را بوجود می آورد که در ارتباط با عملکرد موزه به عنوان محل نمایش هنرهای سنتی طراحی شده است و سرشار از معانی سمبلیک می باشد. بدین ترتیب شخصیت ساده، ابتدایی و هندسی بنا به بیان فیگوراتیو و فرمی تبدیل شده است.(ب-3)

پوشش بدنه ها هم جنس و از قطعات مدولار تکرار شونده سفالی است که احساس سنت و قدمت را تشدید می کند. اما بوتا این مصالح را به شکل مدرن بکار گرفته و قطعات به روش جدید بدون چسب یا ملات به ساختمان متصل شده اند. این قطعات سفالی در بدنه حجم مکعب مستطیلی بصورت یک ردیف در میان از قطعات صاف و ذوزنقه ای شکل و در توده مخروطی همگی از نوع ذوزنقه ای شکل بکار رفته اند.(ب-3)

گالری ها در مجاورت و اطراف وید قرار گرفته و تا یک طبقه زیرزمین پایین می روند. پلکانی در مجاورت وید در یک مسیر حلزونی پیچ می خورد و به گالری ها می رسد. از طریق هسته نورانی وید که به سمت پائین باریک تر می شود، عمق فضا درک شده و کشش و جاذبه ای به طبقه تحتانی ایجاد می شود که از این طبقه زیرزمینی، این موزه با موزه هنرهای معاصر و فضای نمایشگاهی موقت؛ که این پروژه را به شکل مناسبی تکمیل کرده اند، ارتباط برقرار می کند.(ب-3)

موارد مرتبط

• دانشگاه زنان اوها
• هتل واکرهیل شرایتون