معماری جهان، ژاپن، موزه ملی هنر اوساکا

سزار پلی (Cesar Pelli) معمار دورگه آمریکایی-آرژانتینی است که شهرت بسیاری در طراحی سازه های بلندمرتبه و آسمان خراش ها دارد. وی سالها مدیر بخش معماری دانشگاه ییل بوده و از مهم ترین آثار او می توان به برجهای دوقلوی پتروناس در مالزی اشاره نمود.

موزه ملی هنر اوساکا (osaka) ژاپن از آثار مهم سزار پلی می باشد. سایت این موزه محدود، ولی دارای موقعیت ویژه در جزیره ناکانو، که میان دو رود تاسابوری و دوجیما واقع شده، قرار دارد. منطقه ای که هم اکنون به عنوان یک دروازه جدید فرهنگی و تجاری برای اوساکا شناخته می شود و به سرعت در حال توسعه است.

سزار پلی، فضای نمایشگاهی را در سه طبقه بطور کامل در زیرزمین قرار داد و سقفی عظیم از شیشه و فلز با فرمی مجسمه وار در تراز خیابان بر روی آن سوار کرد که موزه را به یک نشانه شهری مهم تبدیل کرد. این تندیس همانند پروانه ای که از پیله خود خارج می شود، با ارتفاعی بیش از 50 متر به بالا اوج می گیرد و بطور ارگانیک به بنا گره می خورد. این سازه عظیم، با المان های خطی از جنس فولاد با پوشش تیتانیوم ساخته شده است.

لابی ورودی پوشیده شده از شیشه، در زیر این نورگیر بزرگ قرار گرفته است. گالری ها و فضای نمایشگاهی در طبقات تحتانی نور طبیعی را از این نورگیر دریافت می کنند. علی رغم قرارگیری گالری ها در زیرزمین، طراحی داخلی به گونه ای است که ورود و جاری شدن نور طبیعی را در سرتاسر طبقات نمایشگاه امکان پذیر می سازد و طرح نورگیر از شیشه و فلز، رقصی پیوسته در حال تغییر از سایه ها را در فضاهای عمومی ساختمان پدید می آورد.

فضاهای خدمات عمومی موزه نظیر سالن های همایش وسخنرانی، رستوران، فروشگاه، اطلاعات و پذیرش، هال ورودی و فضایی برای بازی کودکان در طبقه 1- قرار دارد و دو طبقه زیرین آن به گالری ها و فضاهای نمایشگاهی اختصاص  دارند.

با توجه به قرارگیری ساختمان در زیرزمین، بنا توسط دیوار بتنی 3 لایه ای که ضخامت قابل توجهی دارد احاطه شده است و در مقابل خاک مرطوب منطقه مقاومت می کند. همچنین وزن قابل توجه سازه از رانش خاک آبدار جلوگیری می کند. ساختمان موزه را می توان به یک زیر دریایی با پوسته ضخیم لایه لایه در بستر رودخانه های اطراف تشبیه نمود.(ب-3)

موارد مرتبط

• خانه سالمندان سان سیتی
• خانه مبلمان
• خوابگاه دانشجویی توکیو
• خانه هوریوچی
• موزه هنر مدرن ژاپن
• خانه ای در سنگاتاکی
• رستوران تسوجینا

معماری جهان، ترکیه، مرکز تجاری میدان شهر استانبول

شرکت FOA Architects، در سال 1995،توسط خانم فرشید موسوی، معمار زن ایرانی که مدرس دانشگاه هاروارد می باشد، به همراه همسر اسپانیایی اش آقای خوزه آلخاندرو زائرپولر، تاسیس شد.

یکی از پروژه های برجسته شرکت FOA Architects ، مرکز تجاری میدان در منطقه آسیایی شهر استانبول کشور ترکیه می باشد. این بنا به جهت هندسه، ساختار دسترسی و سیرکولاسیون خاص، در مقایسه با اغلب مجتمع های تجاری که به صورت جعبه هایی درونگرا تعریف می شوند، نمونه ای خاص و در خور توجه می باشد. تعبیه پارکینگ ها در تراز زیرزمین نتیجه چنین رویکردی است، چرا که این امر موجب تخصیص مساحت قابل توجهی از تراز همکف به فضای سبز و میدان شهری شده که این امر بالا بردن تعاملات اجتماعی را نیز در پی داشته است. به بیانی دیگر پروژه نه تنها به عنوان مرکزی تجاری که به منزله فضایی شهری نیز می تواند مورد توجه قرار گیرد.

 

ارتباط تنگاتنگ پروژه با زمینه و به نوعی تنیده شدن در آن، از نقاط شاخص این بنا می باشد. چگونگی تعریف حجم بنا گویی در جهت گسترش توپوگرافی محیط اطراف و نه در راستای طراحی ساختمانی با کاربری و عملکرد مشخص انجام گرفته است.

بام های سبز توده های پراکنده در چندین نقطه مشخص با توپوگرافی زمین پیوند خورده اند. این مجموعه، نمونه ای مناسب  و موفق برای معرفی معماری پایدار و همساز با طبیعت به شمار می رود. چرا که تعریف سقف به مثابه چمنزاری طبیعی و دگردیسی ملایمی که طی آن ساختمان ها به پلازای وسیعی تبدیل می شوند نظر عموم را به خود جلب می کند. این مجتمع شامل هفتاد هزار مترمربع فضای فروشگاهی مدرن متشکل از مغازه ها، رستوران ها و مجموعه سینمایی است که سبب رونق و جهش اقتصادی منطقه گردیده. (منابع و مراجع: ب-3)

موارد مرتبط

• آکادمی بانکداری یاپی کردی
• نساجی ویگووس

معماری جهان، آمریکا، موزه دیانگ

پس از زلزله سهمگین "لوما پرتیا" در سال 1989 میلادی، که در پی آن ساختمان "موزه دیانگ" بسیار آسیب دید، مسئولان موزه درصدد بازسازی آن بر آمدند و طی مطالعاتی گسترده، فهرستی از معماران جهان، جهت بازسازی این موزه کاندید گشتند. معمارانی همچون؛ ریچارد مه یر، فرانک گری، رنزو پیانو و ماریو بوتا... اما سرانجام " جاکوب هرزوگ- Herzog" و "پی دی دمورن- De Meuron" دو معمار معروف سوئیسی جهت طراحی موزه انتخاب شدند.

موزه دیانگ گنجینه ای از کلکسیون های بیشمار را در خود جای داده و نمایشگر فرهنگ های گوناگونی از سراسر دنیا می باشد. برخی از مجموعه های هنری این موزه قدمتی به درازای تاریخ بشریت دارند.

سایت پروژه "پارک گلدن گیت" در کالیفرنیا آمریکا واقع شده که از طبیعت زیبایی برخوردار است. در طرح بازسازی، نکته حائز اهمیت؛ زمینه و بستر طرح بود که می بایستی طبیعت آن طی بازسازی پروژه آسیب بیشتری نبیند. سرانجام مسئولوان رای به ساخت مجدد موزه دادند و طرح "هرزوگ و دمورن" با استقبال زیادی روبرو شد. راه حل آنها سازه منفردی بود که به نظر می رسید موزه را در آغوش کشیده و مجموعه به نحوی در دل پارک حل شده که در نهایت منجر به پدید آمدن بنایی نفوذپذیر و دعوت کننده برای مردم گردیده است.

در سطح خارجی بنا، از فلز مس استفاده شده که انعکاس بسیار زیبایی از رنگ ها در طیف نارنجی تا قهوه ای را شامل می شود. علاوه بر آن با گذشت زمان رنگ این فلز به قهوه ای، سیاه و به تدریج سبز تغییر می کند که بیانگر گذشت زمان است که خود از ایده های ذکر شده توسط معماران می باشد. آنها معتقدند تغییر رنگ به سبز عاملی موثر در جهت پیوند بنا با محیط خواهد بود.

گالری ها فضاها را به دو گروه ساماندهی کردند؛ آثاری که متاثر از برداشت و نگاه غربی ها از هنر بوده و آثاری که ریشه در فرهنگ های غنی باستانی و یا مذهبی داشتند. برخی از گالری ها را با دیوارهایی ثابت و تناسباتی کلاسیک طراحی کردند و نهایتا نمایشگاه هایی به هنر آمریکایی، نقاشی، مجسمه و مبلمان در قرن بیستم اختصاص یافتند. سایر گالری ها که پلان های منعطف تری داشته و نورپردازی آنها عمدتاً مصنوعی است، آثاری از آفریقا، آمریکای مرکزی و جنوبی را نمایش می دهند.

بخش دیگر مجموعه، برج 9 طبقه با کاربری آموزشی می باشد. جانمایی پله در بدنه برج، امکان پوشاندن بدنه اصلی با مس سوراخ دار را بوجود آورده است. این قسمت دارای درختان اوکالیپتوس فراوانی است که گویی با برج پیوند خورده اند.

مقطع برج در پایین مستطیل و در بالا متوازی الاضلاع است و چنین به نظر می رسد که ساختمان در حال چرخش می باشد. این برج در واقع حد فاصل میان پروژه و شهر بوده و به مثابه نشانه ای شاخص در آسمان سانفرانسیسکو، به سبب پوسته نیمه شفاف اش می درخشد. (ب-3)

موارد مرتبط

• آسمان خراش هزار موزه
• رستوران استیک هاوس
• خوابگاه دانشجویی سیمونز هال
• مرکز هنرهای معاصر رزنتال
• مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل
• مرکز هنرهای بصری وکسنر
• رستوران بنکیو

معماری جهان، دانمارک، خوابگاه تایتگن

خوابگاه تایتگن، مجتمعی با 360 واحد اقامتی در یک بلوک می باشد. این خوابگاه در شهرک Orestad، پیرامون شهر کپنهاگ، پایتخت دانمارک و در منطقه ای سرسبز قرار گرفته که رودخانه ای نیز در مجاورت آن قرار دارد. این بنا در سال 2006 توسط Tranberg & Lundgaard  طراحی شد.

در طراحی مجموعه سعی شده است که این 360 واحد به گروه های کوچکتری تقسیم و واحدهای همسایگی نیمه مستقلی شکل گیرد که موجب افزایش تعلق خاطر محصلین نسبت به محیط اقامتی شان، می گردد. بدین ترتیب واحد های اقامتی به 30 گروه 12 واحدی در شش طبقه تقسیم شده اند که در پلان هر طبقه 5 گروه همسایگی قرار گرفته. در میان این 5 قسمت، شکاف هایی به چشم می خورد که در سیمای شهری پروژه نیز دیده شده و در آن ها پلکان ارتباط عمودی و آسانسور واقع شده.

طبقه همکف این بنا دایره ای کامل است که کلیه فضاهای خدماتی و جمعی ساکنین را در خود جای داده. این فرم دایره ای شکل باعث شاخص شدن این بنا در محدوده خود شده و در ضمن به درونگرایی، انسجام و وحدت ساختار مجموعه کمک کرده. در مرکز دایره، حیاط مرکزی قرار دارد که شامل فضاهای سبز و نشیمنگاه است. این فضا به عنوان مرکز فعالیت های اجتماعی در ساعات مختلف شبانه روز پذیرای محصلین می باشد.

از پنجره های واحدها به رودخانه، فضای سبز و چشم اندازهای شهری دید وجود دارد. در عین حال فضاهای عمومی هر طبقه نیز به 5 بخش مستقل، تفکیک شده و به صورت مکعب هایی معلق به سمت حیاط مرکزی بیرون زده اند. طول واحدهای اقامتی ثابت نبوده و تنوع ابعاد آن ها موجب تخلخل در دیواره های بیرونی حجم گردیده. (ب-3)

موارد مرتبط

• انجمن ماهیگیری دانمارک

معماری جهان، آمریکا، خوابگاه دانشجویی سیمونز هال

خوابگاه دانشجویی سیمونز هال، محل اقامت دانشجویان مقطع لیسانس دانشگاه MIT در شهر ماساچوست ایالات متحده آمریکا می باشد.

این خوابگاه که در سال 2002 توسط استیون هال (Steven Hall)، معمار سرشناس آمریکایی طراحی شده، بلوک عظیمی است که در زمینی به وسعت پنج هکتار در حاشیه یکی از خیابان های اصلی شهر بنا شده و در پیرامون آن فضای سبز و زمین های ورزشی روباز متعددی وجود دارد. در این مجتمع 350 واحد اقامتی وجود دارد که علاوه بر آن ها و بخش های اداری، کابری های متنوع دیگری نظیر واحدهای تجاری، رستوران، کافی شاپ، کافی نت، لابراتور عکاسی و سالن آمفی تئاتری به گنجایش 125 نفر نیز در طبقات مختلف حجم قرار گرفته. طول بلوک در حدود 100 متر و عرض آن به اندازه ای است که؛ راهروهای ارتباطی طبقات، در مرکز و در دو سمت آن، واحدهای اقامتی قرار دارند.

 

شاخصه اصلی بنا، حفره هایی با ارتفاع زیاد (حدود 15 تا 20 متر) و فضاهایی تهی و برش هایی عظیم و بی نظم است؛ که از حجم کاسته شده. این برش ها در حجم بیرونی موجب شده اند تا بنا همچون شیئی ناشناخته و نامتعارف به نظر برسد. برخی از این خالی شدگی ها تراس های جمعی مجموعه بوده و برخی نیز تعریف کننده ورودی ها و قاب هایی شیشه ای در بنا می باشند. همچنین تخمین تعداد طبقات حجم از بیرون بنا ناممکن می باشد، چرا که در این بنا شاخصه رایج در شمارش طبقات یعنی شمارش تعداد بازشوها، تغییر یافته و به جای آن شبکه ای متخلل از پنجره هایی کوچک به ابعاد 60 در 60 سانتی متر همچون فنسی به بدنه های ساختمان متصل شده. گفتنی است که، در عقب نشینی های پنجره ها از رنگ های متنوع زرد، آبی و قرمز استفاده شده که این امر از یکنواختی سطح نما کاسته است.

خلاقانه ترین کار معمار در این بنا، نحوه نورگیری فضاهای داخلی است، بدین شکل که وید ها و نورگیرهایی حفره مانند با دیواره هایی ارگانیک و غیرمتعارف، نور را از نورگیرهای سقف یا قاب های شیشه ای در نما به فضاهای عمومی در طبقات می رساند، این حفره ها علاوه بر نوردهی موجب تهویه طبیعی ساختان نیز می شوند.

در ای خوابگاه دانشجویی، هر واحد اقامتی به طور متوسط دارای نه پنجره مربع شکل بوده و ضخامت بسیار زیاد دیواره های نما موجب می شود تا اتاق ها به طور طبیعی از گرمای تابستان و سرمای زمستان در امان باشند.(ب-3)

موارد مرتبط

• آسمان خراش هزار موزه
• رستوران استیک هاوس
• موزه دیانگ
• مرکز هنرهای معاصر رزنتال
• مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل
• مرکز هنرهای بصری وکسنر
• رستوران بنکیو

معماری جهان، امارات، انستیتوی علم و تکنولوژی مصدر

شهر مصدر جایی است که در آن ترافیک بی معناست. این شهر محلی است ایمن و تمیز تا کودکان در آن رشد کنند و خانواده ها رونق گیرند و جوامع شکوفا شوند. شهری با میدان های شکوهمند، مشابه جنوب اروپا و با شبکه پیچیده ای از خیابان های پر سایه، همانند شهرهای عربی، مرکزی برای تلاش های علمی جهان و شهری برای آزمایش آینده بشریت. جایی که افراد، شرکت ها و سازمان ها متعهد حضور دارند، تا راه حل هایی برای یکی از حادترین مسائل دوران ما بیابند.

"مصدر سیتی" یا "شهر پایدار مصدر" عنوان بزرگترن پروژه معماری و شهرسازی در عرصه ساخت و ساز "زیست پایدار" می باشد. این شهر  یکی از اصلی ترین مراکز اقتصادی و فرهنگی امارات متحده عربی به شمار می آید که در یکی از سخت ترین محیط های زیست طبیعی جهان، یعنی در صحرایی در نزدیکی ابوظبی در حال ساخت است. در تابستان و با در نظر گرفتن بادهای خشک بیابانی دمای هوا این منطقه به بیش از 60 درجه می رسد. این شهر قرار است کلان شهری عاری از هرگونه آلودگی و آلاینده های کربنی باشد و در مقایسه با دیگر شهرهای مشابه، مصرف آب در آن 60 درصد کاهش خواهد یافت. طراحی این شهر و تمامی ساختمان های آن بر عهده "نورمن فاستر و شرکا" می باشد. بی شک این پروژه که در سه فاز تعریف شده است و تکمیل آن تا سال 2050 به طول خواهد انجامید، عظیم ترین پروژه طراحی شده توسط این معمار صاحب نام انگلیسی خواهد بود.

دو شهر مصدر و ابوظبی به فاصله 17 کیلومتری از یکدیگر قرار گرفته اند که توسط یک سیستم راه آهن سبک به همدیگر متصل هستند و این به 60 هزار کارگر امکان می دهد که روزانه به این مرکز زیست سازگار رفت و آمد کنند. کل این شهر رو به شمال شرقی است تا جریان بادهای خنک شب در این شهر، بیشترین مقدار باشد و قرار گرفتن آن در معرض بادهای گرم روز کاهش یابد. همچنین در 6 کیلومتری اطراف این شهر دیواری به صورت یک محوطه مربع شکل قرار دارد که وظیفه محافظت شهر در مقابل بادهای شدید را بر عهده دارد.

علاوه بر کلیه اصول شهرسازی پایدار که در طراحی این شهر مدنظر بوده اند، تک تک ساختمان های آن نیز می بایست پایدار و مولد انرژی باشند. جهت گیری خیابان ها و ساختمان ها، حداکثر استفاده از باد طبیعی را برای سرمایش ممکن می سازد. از سوی دیگر سقف تمامی ساختمان ها توسط سایه بانی پوشیده شده است. برق اصلی شهر در حال حاضر از کارخانه فتوولتائیک خورشیدی 10 مگاواتی تامین می شود که بزرگترین کارخانه از این نوع در خاورمیانه است. گرمایش آب مصرفی شهر نیز به کمک تابش خورشید انجام می شود و از سیستم های متنوعی برای تصفیه و بازیافت پسماند آب شهری استفاده می شود.

حتی رستوران های این شهر نیز جز غذاهای طبیعی و ارگانیک غذایی سرو نمی کنند. بدیهی است که ورود اتومبیل های رایج به این شهر ممنوع بوده و تنها ماشین های برقی مجاز به تردد در شهر می باشند.

در ضمن کوچه هایی با عرض کم که بر شدت بادهای خنک می افزایند، استفاده از سایه بان در کوچه ها و میدان های شهری، استفاده از الگوی حیاط های مرکزی در سراسر شهر و همچنین تخلخل جداره های ساختمان، همگی اصولی از معماری سنتی اعراب می باشند که در ترکیب با روش های تکنولوژیک و پیشرفته  در این شهر به کار رفته اند. لازم به ذکر است که میزان مصرف انرژی  تک تک دانشجویان، ساکنان و واحدهای مسکونی شهر، توسط "پلیس سبز" قابل کنترل و محاسبه می باشد. مارتین پوتر، مدیر مرکز عملیات شهر مصدر و مشهور به "پلیس سبز" این مرکز چنین می گوید: "می خواهیم دقیقاً بدانیم که چطور این ساختمان ها کار می کنند. به این شکل می توان مشخص کرد که چه کسی بیشترین مقدار آب و انرژی را مصرف می کند، چه در آپارتمان و چه در آکادمی. برخی از دانشجویان در 16 درجه سانتی گراد نیز از دستگاه خنک کننده استفاده می کنند، در اینجا هوا 24 درجه است."

فاستر برای پیوند بیشتر ساختمان انستیتو علم و تکنولوژی مصدر با زمینه، از پانل هایی پوشیده با خاک سرخ صحرا و همچنین موتیف ها و تزیینات اسلامی در طراحی جداره ها استفاده کرده. این انستیتو، به عنوان  اصلی ترین واحد آموزش عالی در این شهر می باشد که جز اولین بناهایی است که در این شهر ساخته شد. همچنین تحقیقات این دانشگاه به توسعه پیرامون پایداری انرژی اختصاص دارد. (منابع و مراجع: ب-3)

اگرچه این شهر هنوز تکمیل نشده، اما جوایز و تقدیرات زیادی را از آن خود کرده. از جمله این جوایز می توان به، جایزه "شهر یا منطقه زیست پایدار سال" در مراسم جهانی اهدای جوایز تجدید پذیر ارنست و یانگ در سال 2007 و همچنین برنده جایزه بین المللی موسسه سلطنتی معماران بریتانیا در سال 2011 اشاره نمود.

موارد مرتبط

• آکادمی اولین گریس
• آکادمی بانکداری یاپی کردی
• انستیتو بین المللی مدیریت کلکته
• هتل برج العرب
• مرکز آموزشی سانت مایور
• دانشگاه یووسکوله
• آکادمی علوم کالیفرنیا

معماری جهان، آلمان، موزه مرسدس بنز اشتوتگارت

اغلب در طراحی موزه های مربوط به وسایل نقلیه فضاهای نمایشگاهی را در سطح همکف سازماندهی می کنند، اما "بن ون برکل" و "کارولین باس"، معماران هلندی دفتر معماری U.N Studio موزه مرسدس بنز را در سال 2007 با جسارتی دور از تصور ساختند.

هزینه ساخت این موزه 65 میلیون دلار بود و در ساخت آن 110 هزار تن فلز و بتن به کار رفته است، تا حدی که در مقایسه میان این موزه با سایر موزه های خودرو، آن ها همچون انبارهای ساده ای جلوه می کنند. این بنا در مجاورت بزرگراه B14 در ورودی شهر اشتوتگارت آلمان قرار دارد. (منابع و مراجع: ب-3) شهر اشتوتگارت اولین شهری است که اتومبیل مرسدس بنز را در آن به نمایش گذاشته اند. قبل از احداث این موزه، در این مکان کارخانه ای قرار داشت که پس از آن این موزه را افتتاح کردند. متریال انتخاب شده برای فضای داخلی این پروژه بتن می باشد. این مصالح بهترین انتخاب برای پیچ و خم های بسیار زیاد و متعدد پروژه موزه مرسدس بنز می باشد. علاوه بر این رنگ بتن برای نمایش خودروهای تولیدی شرکت مرسدس بنز، در این پروژه بسیار مناسب هستند.

موزه مرسدس شامل فضای نمایشگاهی برای کلکسیون تاریخی مرسدس بنز (شامل 40 نمونه نادر از خودروهای سواری، 40 کامیون تجاری و 40 دستگاه خودرو مسابقه ای) و در کنار آن رستوران، کافی شاپ، بخش اداری و لابی می باشد. همچنین به دلیل مجاورت این موزه با دفتر مرکزی مرسدس بنز، در هر مقطع زمانی از تمام مدل های در دست ساخت این شرکت، یک نمونه به لابی اصلی سالن منتقل می شود. هندسه فریبنده بن ون برکل، سازماندهی سازه ای و طراحی خاص این موزه به گونه ای ترکیب شده که نتیجه آن بنایی برجسته برای نگهداری و نمایش اتومیبل های افسانه ای است. ساختمان در مجموع آن قدر به مجسمه شبیه است که تمایز بین اجزای معماری در آن بسیار مشکل است، به گفته بن ون برکل سقف به آرامی به دیوار و سپس به کف تبدیل می شود. سازماندهی فضاهای بدون ستون با دهانه های 300 متری، فضای آزادی ایجاد می کند که نمایش وسایل نقلیه ای به بزرگی و سنگینی کامیون های سنگین آتش نشانی و اتوبوس ها امکان پذیر شود. به گفته ی وارنر سوبک مهندس سازه پروژه، دهانه های این ساختمان باری مشابه دهانه های پل های بزرگراه تحمل می کنند.

از  نظر سازه، بارهای ناشی از وزن اتومبیل ها را به 9 سطح تقسیم کردند (موزه 9 طبقه می باشد) که بار وارده به هر سطح به اندازه بار یک اتوبان 6 بانده می باشد. با وجود سنگینی بسیار بار طبقات، سازه این موزه چندان سنگین به نظر نمی رسد. در این پروژه ستون ها که پیرامون ساختمان سازماندهی شده اند، همگی به صورت V بر عکس شکل گرفته اند تا مقاومت ساختمان را افزایش دهند.

سیرکولاسیون حرکت بازدیدکنندگان از طبقات بالا به پایین می باشد. در واقع افراد 42 متر از زمین بالا می روند تا نمایشگاه را ببینند. در نقطه شروع در طبقه هشتم، افراد می توانند از طریق یکی از دو رامپ مارپیچ پایین بیایند. این دو مسیر مانند مارپیچی DNA شکل در هم پیچیده شده اند و مستمرا همدیگر را قطع می کنند و این امکان را به افراد می دهند که مسیر خود را تغییر دهند.

مسیر اول؛ غرفه های راهنما، مربوط به تاریخ مرسدس بنز است که شامل 1500 تابلو می باشد و تولد صنعت خودرو را در سالهای پایانی قرن نوزدهم میلادی به تصویر می کشند. مسیر دوم؛ محوطه ای شامل پنج سالن زیر است؛ گالری سفر، گالری بارها، گالری طراحان، گالری نام ها و گالری قهرمانان.تاکسی ها و اتوبوس های تولید شده توسط بنز محوطه بخش سفر را پر کرده اند. در حالی که خودروی شخصی پاپ ژان پل دوم، در مرکز محوطه سالن قهرمانان می باشد. گفتنی است؛ ساختار موزه مرسدس بنز به صورت سه جبهه می باشد که از آرم این شرکت الهام گرفته شده است.

موارد مرتبط

• رستوران آن آن
• مرکز آموزشی رولکس
• موزه کوا برانلی
• موزه ایبره کامارگو
• مجتمع اقامتی سالمندان البشلس پارک
• گالری اشتاتس
• سوئیس هتل

معماری جهان، برزیل، موزه ایبره کامارگو

"آلوارو سیزا" معمار پرتغالی، با تجربه سی ساله در معماری، طراح پروژه موزه ایبره کامارگو می باشد؛ که در سال 2005 ساخت این بنا را آغاز کرد. بزرگترین چالش آلوارو سیزا، غیرعادی و باریک بودن سایت این پروژه بود. سایتی که در حاشیه خیابان و با منظری فوق العاده از رودخانه "گوایبا" شهر پورتو آلگری کشور برزیل می باشد.

سیزا می نویسد: "موزه به دلیل شیب تند زمین، بصورت ساختاری عمودی طراحی شده." بنابراین او فضاهای نمایشگاهی را در سه طبقه  پیرامون یک آتریوم مرکزی بلند سازمان دهی کرد و کافی شاپ و فضاهای خدماتی دیگر نظیر فضاهای آموزشی را در یک جفت ساختمان فرعی الحاقی قرار داد. انبار، بایگانی ها و یک سالن سخنرانی کوچک این دو بخش اصلی و فرعی را به هم متصل می کند. یافتن فضایی برای پارکینگ بسیار دشوار بود و در انتها، سیزا توانست کارفرما و مسئولین شهری را برای ساخت یک پارکینگ با ظرفیت 100 اتومبیل در زیر خیابان مجاور پروژه متقاعد کند.

دستک هایی کنسول شده بر روی میدان (پلازا) کوچکی در مقابل ورودی، فضای نسبتا محصوری ایجاد کرده است. این پلازا که به سمت کافی شاپ و ساختمان کارگاه آموزشی کشیده می شود، توسط رامپی با پیاده رو ارتباط برقرار می کند و با فضای شهری در می آمیزد. فضای پلازا با سه بازوی بتنی که از طبقات دوم، سوم و چهارم ساختمان منشعب می شوند به صورت یک فضای عمومی مرتفع رو باز تعریف می شود. بازوها که رامپ های بین طبقات گالری ها را در خود جای می دهند گویی پلازا را در آغوش می کشند، بی آنکه تماسی با آن داشته باشند.

درون موزه، سیزا یک وید چند طبقه ای جانمایی کرده است که به عنوان یک آتریوم مرکزی عمل می کند.

درضمن تنها چند پنجره محدود در طول مسیر رامپ ها و کریدورها تعبیه شده است که دیدهای قاب بندی شده و دقیقی از رودخانه و فضای خیابان ارائه می کنند. رامپ های سیال بنا دیدگاه سیزا نسبت به معماری به مثابه حرکت و سفر را عینیت می بخشد. (منابع و مراجع: ب-3)

موارد مرتبط

• مرکز آموزشی رولکس
• موزه کوا برانلی
• موزه مرسدس بنز اشتوتگارت
• موزه هنر مدرن فورت ورث
• موزه هنر میلواکی
• موزه هنر کیاسما
• موزه گوگنهایم

معماری جهان، چین، کتابخانه تیانجین بینهای

ساخت کتابخانه بزرگ شهر تیانجین کشور چین توسط گروه معماری MVRDV در حالی به اتمام رسیده؛ که این مجموعه با 33700 متر مربع مساحت، شامل یک آتریوم مفهومی به همراه کره ای نورانی در مرکز، از بزرگترین کتابخانه های عمومی چین به شمار می رود.

کانسپت اصلی طراحی داخلی کتبخانه تیانجین بینهای، مانند یک آبشار بوده که به مرکز فضا سرازیر می شود. طراحی موجدار قفسه ها، المان اصلی ساختمان می باشد که به صورت یکپارچه با راه پله ها، صندلی ها، سقف و پنجره ها متصل شده.

کار طراحی، ساخت و ارائه 1.2 میلیون جلد کتاب این مجموعه در مدت زمان 3 سال ارائه شده که در نوع خود یک رکورد محسوب می شود. هزینه های مربوط به اجرای طراحی و ساخت کتابخانه توسط شهرداری تیانجین چین تأمین شده و در منطقه فرهنگی بینهای قرار دارد. حجم ساختمان بر اساس یک پلان مرکز گرا به داخل Extrude شده و باقی عرصه ها به نوعی از آتریوم کروی سالن به اطراف پراکنده می شوند. قفسه کتاب ها در دو طرف دیوارهای طولی ساختمان تعبیه شده که در برخی نقاط این قفسه ها حکم سکو یا پله را ایفا می کنند. خطوط قفسه ها در امتداد دو نمای شیشه ای قرار گرفته اند و کتابخانه را توسط راهرویی به پارک عمومی در بیرون متصل می کند. فرم موجدار قفسه و سکوها نقش یک فیلتر را در کنترل نور خورشید بازی می کند تا نور طبیعی بیش از حد به داخل نتابد.

طراحی داخلی کتابخانه تیانجین یک فضای غار مانند است که شامل قفسه های ادامه دار می باشد. وینی مس بنیان گذار گروه معماری MVRDV عنوان کرده: ما قادر نبودیم تا فرم و عرصه های ساختمان در بیرون را تغییر دهیم. پس از طراحی داخلی مرکز بنا و ایجاد فرم کروی شکل، ماهیت بیرونی ساختمان بر اساس این فرم شکل گرفت و تعریفی از فضای  دانش و نمایش را به طور همزمان ارائه کرد. ما هسته اصلی ساختمان را به وسیله یک فضای عمومی گسترده ای ارائه کردیم که باز تعریفی بصری از فضای مرکزی را به نمایش می گذارد.

زوایا و منحنی ها در تحریک فضا نقش داشته و کل مجموعه را به مرکزی برای مطالعه، گفتگو و مباحثه تبدیل کرده است. این ساختمان 5 طبقه، دارای امکانات آموزشی گسترده ای می باشد. برنامه های آموزشی و عمومی در فضای زیرزمین، به عنوان مکان ذخیره سازی کتب، آرشیو و کلاس های فنی، قرار می گیرد. پس از ورود به طبقه همکف بازدیدکنندگان می توانند به راحتی به کتاب ها و فضای مطالعه دسترسی داشته باشند. از یک نقطه به بعد قفسه های کتاب نقش زیباسازی سقف و مجموعه را ایفا می کنند و طرح چاپ کتاب به قفسه ها متصل شده تا فضا مانند یک کتابخانه بی انتها به نظر آید. در دو طبقه اول کتابخانه نیز، اتاق مطالعه، کتاب ها و مکان های نشستن قرار دارد. در طبقات بالا نیز اتاق کنفرانس، اتاق کامپیوتر و دفاتر ادرای قرار گرفته و دو پاسیو نیزدر پشت بام قرار دارد. (منابع و مراجع: ب-4)

موارد مرتبط

• رستوران آسیایی بی
• رستوران کریستال
• رستوران شانگهای لن
• کتابخانه دانشکده تکنولوژی براندنبرگ
• کتابخانه مرکزی سیاتل
• کتابخانه مرکزی فونیکس
• خانه بلوک چهار

معماری جهان، ترکیه، آکادمی بانکداری یاپی کردی

ساختمان جدیدی که توسط گروه معماران تگت (Teget) و به سفارش بانک یاپی کردی، به عنوان آکادمی آموزشی بانکداری طراحی و اجرا گردید و توانست عنوان موفق ترین ساختمان آموزشی سال 2009 را از آن خود کند. در ضمن به عنوان نمونه ای از معماری معاصر ترکیه در بسیاری از مجلات معتبر اروپایی معرفی گردد.

این ساختمان در شهر گبز کشور ترکیه، با زیربنایی در حدود 10 هزار مترمربع، بنایی الحاقی است به مجموعه ای که توسط "جان مک اسلان" معمار انگلیسی در دهه نود میلادی طراحی گردید، مجموعه ای از 10 ساختمان مکعبی از جنس بتن که با نظم خاصی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. ساختمان جدید که در کنج این چیدمان قرار دارد از نظام هندسی موجود تبعیت نکرده و آگاهانه از تن دادن به ساختار بسته و تکراری حاکم بر سایت پلان سر باز می زند.

بدین ترتیب ضمن چرخشی45 درجه نسبت به مجموعه و کشیدگی بیش از حد به سمت خارج سایت، ساختمان جدید به نقطه شاخص مجموعه تبدیل می گردد که نه تنها از داخل مجموعه جلب توجه می کند بلکه از خارج سایت نیز به عنوان شاخصه ای جدید و جذاب برای این مجموعه به نظر می رسد.

این بنا متشکل از دو بال طویل به ارتفاع چهار طبقه است که با فصله اندکی نسبت به یکدیگر قرار گرفته و از داخل سایت دو ساختمان مجزا به نظر می رسند. این دو بال، ساختمان تمامی فضاهای آموزشی مجموعه را دربرگرفته و فضای اندک بین دو بال که با سقفی شفاف پوشیده شده است به فضاهای جمعی، کافی شاپ، راهروهای ارتباطی و نشیمن اختصاص یافته و به خوبی از نور طبیعی بهره می برد. در آخرین تراز ساختمان، محوری با زاویه ای تند فضای داخلی را شکافته و نشیمنی تعریف نموده که نحوه جهت گیری آن دید مستقیم به دریای مرمر را ممکن ساخته است.

از دیگر نکات قابل توجه در این بنا، سادگی و در عین حال تضاد رنگ و مصالح به کار رفته در جداره های خارجی است. جنس پانل های تشکیل دهنده بال ها، از فلز مس بوده که تنها به علت تفاوت در جهت نصب بر روی بدنه با دو رنگ متمایز رویت می شوند. این نوآوری ساده نه تنها کلاس ها را از نور مستقیم حفظ می کند بلکه در طول شب نیز درخشش و انعکاس نور داخل ساختمان بر این شبکه قرمز رنگ دو چندان شده و نظر هر ببیننده ای را به خود جلب می کند.

اهمیت نقش رنگ در داخل بنا نیز محسوس است. نه تنها پانل های رنگی راهروها را از فضای آتریوم مرکزی جدا می سازد، بلکه نورپردازی فضاهای داخلی نیز در ساعات مختلف از روز متفاوت بوده و حال و هوای آتریوم نیز به طبع آن تغییر می کند. در تراز زیرزمین، فضاهای جمعی دیگری نظیر رستوران، غذاخوری کارکنان، سالن کنفرانس و سالن پذیرایی قرار گرفته اند. (منابع و مراجع: ب-3 و ب-4)

موارد مرتبط

• آکادمی اولین گریس
• انستیتو بین المللی مدیریت کلکته
• انستیتوی علم و تکنولوژی مصدر
• مرکز آموزشی سانت مایور
• دانشگاه یووسکوله
• آکادمی علوم کالیفرنیا
• نساجی ویگووس