موزه هنر سامسونگ لیوم
شامل دو بخش خانه هنر کره ای سنتی و هنر معاصر است. موزه شماره 1 توسط
معمار سوئیسی ماریو باتو و موزه شماره 2 توسط معمار فرانسوی ژان نوول و
معمار هلندی رم کولهاس طراحی شده اند.
موزه شماره 1 مجموعه ای
از هنر سنتی؛ شامل 36 قطعه از گنجینه های ملی کره جنوبی و به عنوان بخش
فرهنگی مجموعه موزه می باشد. از جمله این گنجینه ها می توان به: مناظر و
نقاشی های محلی، سرامیک های سنتی و ظروفی مانند کلادون و بون چئونگ، ظروف
سفالین سنتی کره ای که رنگ آبی مایل به سبز دارد و همچنین خنجر قرن 14،
تاج، گوشواره و زیور آلات و هنر بودایی، مجسمه ها، نقاشی و نسخه های خطی،
اشاره نمود.
موزه شماره 2 ویژگی های
هنر مدرن و معاصر از هنرمندان هر دو کره شمالی و جنوبی و دیگر کشورها است.
بسیاری از هنرمندان مشهور از جمله دیمین هرست، وارهول، ایو کلاین و دونالد
جاد نمایشگاه دائمی دارند. این موزه یکی از بهترین دیدنیهای کره جنوبی و
جاذبه های گردشگری سئول به شمار می رود. گفتنی است که ساختمان درخشنده و
هیجان انگیز طراحی شده توسط بوتا در سال 2004 میلادی بطور کامل با معماری
تیره رنگ ژان نوول و رم کولهاس در تضاد می باشد.
سایت پروژه واقع در یک
فضای شهری آشفته و بی نظم در سئول، کره جنوبی می باشد. موزه هنرهای سنتی در
حاشیه سایت در یک نوار باریک، که حدفاصل دو معبر بوده و سطح شیبدار سبزی
است، قرار گرفته. ساختمان بصورت یک جفت توده بهم متصل از زمین برآمده و
بلندتر از بقیه ساختمان های مجموعه در بالاترین نقطه سایت، به یک نشانه
شهری تبدیل شده.(ب-3)
شاخصه های آثار بوتا نظیر
دقت در توپوگرافی زمین، گرایش به فرم های هندسی، ایجاد سایه-روشن و بهره
گیری از نور طبیعی با استفاده از نورگیرهای سقفی، پیوند بنا به طبیعت و
تاکید بر مهارت های حرفه ای در اجرا را می توان در این موزه نیز مشاهده
نمود.
این ساختمان سفالین شامل
یک حجم راست گوشه مکعب مستطیل شکل در بخش بالایی و یک مخروط وارونه در بخش
پایینی است. ساختمان بدون پنجره بوده و توده مخروطی بصورت یک نقطه اتکا در
مرکز مجموعه به نمایش درآمده و توده مکعب مستطیلی با یک سری احجام پیرامونی
بر بالای آن که به بر روی آن ها درختانی روئیده است، یادمانی از قلعه ها و
استحکامات نظامی قدیم کشور کره با پرچم های آویخته می باشد و احساسی از
قدمت و سنت را بوجود می آورد که در ارتباط با عملکرد موزه به عنوان محل
نمایش هنرهای سنتی طراحی شده است و سرشار از معانی سمبلیک می باشد. بدین
ترتیب شخصیت ساده، ابتدایی و هندسی بنا به بیان فیگوراتیو و فرمی تبدیل شده
است.(ب-3)
پوشش بدنه ها هم جنس و از
قطعات مدولار تکرار شونده سفالی است که احساس سنت و قدمت را تشدید می کند.
اما بوتا این مصالح را به شکل مدرن بکار گرفته و قطعات به روش جدید بدون
چسب یا ملات به ساختمان متصل شده اند. این قطعات سفالی در بدنه حجم مکعب
مستطیلی بصورت یک ردیف در میان از قطعات صاف و ذوزنقه ای شکل و در توده
مخروطی همگی از نوع ذوزنقه ای شکل بکار رفته اند.(ب-3)
گالری ها در مجاورت و
اطراف وید قرار گرفته و تا یک طبقه زیرزمین پایین می روند. پلکانی در
مجاورت وید در یک مسیر حلزونی پیچ می خورد و به گالری ها می رسد. از طریق
هسته نورانی وید که به سمت پائین باریک تر می شود، عمق فضا درک شده و کشش و
جاذبه ای به طبقه تحتانی ایجاد می شود که از این طبقه زیرزمینی، این موزه
با موزه هنرهای معاصر و فضای نمایشگاهی موقت؛ که این پروژه را به شکل
مناسبی تکمیل کرده اند، ارتباط برقرار می کند.(ب-3)
