معماری جهان، آمریکا، مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل

تام ماین در سال 1944 میلادی، در لس آنجلس آمریکا به دنیا آمد، وی در دانشگاه جنوب کالیفرنیا تحصیلات خود را به پایان رساند و در سال 1972 شرکت مشهور مورفوسیس را تأسیس نمود.

تام ماین (Thom Mayne) در مصاحبه ای معماری خود را با معماری ریچارد مه یر (Richard Meier) مقایسه کرده و اظهار می کند که سبک معماری معمارانی همچون مه یر، حول یک ایده مرکزی سامان می یابد، در حالی که معماری نسل وی به چیزی کاملا متفاوت باور داشته و احساس قرابت عجیبی با زیست شناسی، اکولوژی و پیچیدگی های نظریه آشوب -به طور کلی سیستم های در هم تنیدگی و برهم کنش های چندگانه- دارد و در ادامه نتیجه می گیرد که در معماری وی مناسبات بین چیزها مهم بوده و خود چیزها و ذات آنها در اولویت بعدی قرار دارند.

دفتر معماری مورفوسیس (morphosis architects)؛ سابقه ای درخشان در طراحی فضاهای آموزشی دارد، هر چند در تمامی این آثار فرم و ظاهر ساختمان به دلیل نوآوری در طراحی جداره ها جلب توجه می کند. اما از نظر بسیاری از منتقدین این پیچیدگی در ذات ساختمان نفوذ کرده و بیش از هر کس بر مخاطبین اصلی پروژه تاثیر می گذارد. مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل در پاسادینا آمریکا (Pasadena USA) یکی از این فضاهای آموزشی می باشد که توسط این معمار برجسته لس آنجلسی در سال 2009 طراحی شد.

ادامه مطلب

معماری جهان، آمریکا، مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل

تام ماین در سال 1944 میلادی، در لس آنجلس آمریکا به دنیا آمد، وی در دانشگاه جنوب کالیفرنیا تحصیلات خود را به پایان رساند و در سال 1972 شرکت مشهور مورفوسیس را تأسیس نمود.

تام ماین (Thom Mayne) در مصاحبه ای معماری خود را با معماری ریچارد مه یر (Richard Meier) مقایسه کرده و اظهار می کند که سبک معماری معمارانی همچون مه یر، حول یک ایده مرکزی سامان می یابد، در حالی که معماری نسل وی به چیزی کاملا متفاوت باور داشته و احساس قرابت عجیبی با زیست شناسی، اکولوژی و پیچیدگی های نظریه آشوب -به طور کلی سیستم های در هم تنیدگی و برهم کنش های چندگانه- دارد و در ادامه نتیجه می گیرد که در معماری وی مناسبات بین چیزها مهم بوده و خود چیزها و ذات آنها در اولویت بعدی قرار دارند.

ادامه مطلب

معماری جهان، آمریکا، مرکز هنرهای معاصر رزنتال

مرکز هنرهای معاصر لوئیس و ریچارد روزنتال، یکی از اولین موسساتی است که در ایالات متحده آمریکا به ارایه هنرهای تجسمی معاصر می پردازد. ساختمان این مرکز در سایتی شهری و در تقاطع دو خیابان در شهر Ohaio ایالت سینسیناتی واقع شده، که میزبان نمایشگاه های موقت از آثار هنری ارزشمند معاصر می باشد.

مرکز هنرهای معاصر روزنتال ساختمانی 6 طبقه؛ شامل گالری ها، کارگاه های آموزش کودکان، فروشگاه محصولات هنری و فرهنگی، فضاهای آماده سازی آثار هنری، سالن اجتماعات 150 نفره، بخش اداری و لابی عمومی می باشد که طی سال های 1997 تا 2003، با 8500 متر مربع زیربنا، ساخته شد.(ب-7)

دو نمای متفاوت بنا در کنج تقاطع شهری، در عین تفاوت، کاملا مکمل یکدیگرند. نمای جنوبی پوسته شفاف و مشبکی را در بر می گیرد که از میان آن عابران می توانند اتفاقات درون موزه را مشاهده کنند و نمای شرقی همچون نقش برجسته تندیس گونه ای است که نشان از گالری ها با احجام بتنی دارد. این احجام بتنی که از یک حجم کلی و یکپارچه منشا می گیرند، بر روی لابی شفاف و شیشه ای شناور شده اند. زاها حدید (zaha hadid)، معمار این بنا، با مهارتی خاص با برجسته کردن صفحات و احجام سیاه و سفید در نما، بنا را با پر و خالی های فضای شهری اطراف مرتبط کرده. نما و حجم کلی ساختمان که ترکیبی کولاژ گونه از احجام هندسی است، کنجی قوی برای بلوک شهری تعریف می کند.

فضای لابی در طبقه همکف به عنوان بخشی از فضای شهری طراحی شده است. این سرسرا جریان سیال سیرکولاسیون شهری را به درون فرا می خواند و از آنجا به سمت اولین بازوی رامپ-پله ای که طبقات را به هم متصل می کند و سیرکولاسیون عمودی اصلی مجموعه است، هدایت می کند. هنگام حرکت در میان این مسیر که به آرامی بالا می رود، دیدهای غیر منتظره به گالری ها ایجاد می گردد. تجربه گردش در این مرکز هنری همراه با پیچیدگی و جذابیت است. هنگام پایین آمدن، دیدهای مختلفی از خیابان و عابران مشاهده می شود.  به نظر زاها حدید "گالری های موفق و موزه های هنری مستلزم فضاهای آرام و معمولی مانند جعبه های سفید نیست" و این بنا با مجموعه ای از ترکیب همزمان نشانه ها، کاربرد رنگ، تصویر، مصالح، اجرای فنی و ظرافت بالای تکنولوژی، اثری موفق در خلق فضا و هماهنگی بیان است.(ب-3)

گالری ها با اندازه ها و شکل های متنوع، مسیرها و رامپ ها، مانند پازل سه بعدی پیچیده ای است که از احجام و ویدهای به هم چفت و بست شده ساخته شده است.

موارد مرتبط

• آسمان خراش هزار موزه
• رستوران استیک هاوس
• خوابگاه دانشجویی سیمونز هال
• موزه دیانگ
• مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل
• مرکز هنرهای بصری وکسنر
• رستوران بنکیو

معماری جهان، آمریکا، موزه دیانگ

پس از زلزله سهمگین "لوما پرتیا" در سال 1989 میلادی، که در پی آن ساختمان "موزه دیانگ" بسیار آسیب دید، مسئولان موزه درصدد بازسازی آن بر آمدند و طی مطالعاتی گسترده، فهرستی از معماران جهان، جهت بازسازی این موزه کاندید گشتند. معمارانی همچون؛ ریچارد مه یر، فرانک گری، رنزو پیانو و ماریو بوتا... اما سرانجام " جاکوب هرزوگ- Herzog" و "پی دی دمورن- De Meuron" دو معمار معروف سوئیسی جهت طراحی موزه انتخاب شدند.

موزه دیانگ گنجینه ای از کلکسیون های بیشمار را در خود جای داده و نمایشگر فرهنگ های گوناگونی از سراسر دنیا می باشد. برخی از مجموعه های هنری این موزه قدمتی به درازای تاریخ بشریت دارند.

سایت پروژه "پارک گلدن گیت" در کالیفرنیا آمریکا واقع شده که از طبیعت زیبایی برخوردار است. در طرح بازسازی، نکته حائز اهمیت؛ زمینه و بستر طرح بود که می بایستی طبیعت آن طی بازسازی پروژه آسیب بیشتری نبیند. سرانجام مسئولوان رای به ساخت مجدد موزه دادند و طرح "هرزوگ و دمورن" با استقبال زیادی روبرو شد. راه حل آنها سازه منفردی بود که به نظر می رسید موزه را در آغوش کشیده و مجموعه به نحوی در دل پارک حل شده که در نهایت منجر به پدید آمدن بنایی نفوذپذیر و دعوت کننده برای مردم گردیده است.

در سطح خارجی بنا، از فلز مس استفاده شده که انعکاس بسیار زیبایی از رنگ ها در طیف نارنجی تا قهوه ای را شامل می شود. علاوه بر آن با گذشت زمان رنگ این فلز به قهوه ای، سیاه و به تدریج سبز تغییر می کند که بیانگر گذشت زمان است که خود از ایده های ذکر شده توسط معماران می باشد. آنها معتقدند تغییر رنگ به سبز عاملی موثر در جهت پیوند بنا با محیط خواهد بود.

گالری ها فضاها را به دو گروه ساماندهی کردند؛ آثاری که متاثر از برداشت و نگاه غربی ها از هنر بوده و آثاری که ریشه در فرهنگ های غنی باستانی و یا مذهبی داشتند. برخی از گالری ها را با دیوارهایی ثابت و تناسباتی کلاسیک طراحی کردند و نهایتا نمایشگاه هایی به هنر آمریکایی، نقاشی، مجسمه و مبلمان در قرن بیستم اختصاص یافتند. سایر گالری ها که پلان های منعطف تری داشته و نورپردازی آنها عمدتاً مصنوعی است، آثاری از آفریقا، آمریکای مرکزی و جنوبی را نمایش می دهند.

بخش دیگر مجموعه، برج 9 طبقه با کاربری آموزشی می باشد. جانمایی پله در بدنه برج، امکان پوشاندن بدنه اصلی با مس سوراخ دار را بوجود آورده است. این قسمت دارای درختان اوکالیپتوس فراوانی است که گویی با برج پیوند خورده اند.

مقطع برج در پایین مستطیل و در بالا متوازی الاضلاع است و چنین به نظر می رسد که ساختمان در حال چرخش می باشد. این برج در واقع حد فاصل میان پروژه و شهر بوده و به مثابه نشانه ای شاخص در آسمان سانفرانسیسکو، به سبب پوسته نیمه شفاف اش می درخشد. (ب-3)

موارد مرتبط

• آسمان خراش هزار موزه
• رستوران استیک هاوس
• خوابگاه دانشجویی سیمونز هال
• مرکز هنرهای معاصر رزنتال
• مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل
• مرکز هنرهای بصری وکسنر
• رستوران بنکیو

معماری جهان، آمریکا، خوابگاه دانشجویی سیمونز هال

خوابگاه دانشجویی سیمونز هال، محل اقامت دانشجویان مقطع لیسانس دانشگاه MIT در شهر ماساچوست ایالات متحده آمریکا می باشد.

این خوابگاه که در سال 2002 توسط استیون هال (Steven Hall)، معمار سرشناس آمریکایی طراحی شده، بلوک عظیمی است که در زمینی به وسعت پنج هکتار در حاشیه یکی از خیابان های اصلی شهر بنا شده و در پیرامون آن فضای سبز و زمین های ورزشی روباز متعددی وجود دارد. در این مجتمع 350 واحد اقامتی وجود دارد که علاوه بر آن ها و بخش های اداری، کابری های متنوع دیگری نظیر واحدهای تجاری، رستوران، کافی شاپ، کافی نت، لابراتور عکاسی و سالن آمفی تئاتری به گنجایش 125 نفر نیز در طبقات مختلف حجم قرار گرفته. طول بلوک در حدود 100 متر و عرض آن به اندازه ای است که؛ راهروهای ارتباطی طبقات، در مرکز و در دو سمت آن، واحدهای اقامتی قرار دارند.

 

شاخصه اصلی بنا، حفره هایی با ارتفاع زیاد (حدود 15 تا 20 متر) و فضاهایی تهی و برش هایی عظیم و بی نظم است؛ که از حجم کاسته شده. این برش ها در حجم بیرونی موجب شده اند تا بنا همچون شیئی ناشناخته و نامتعارف به نظر برسد. برخی از این خالی شدگی ها تراس های جمعی مجموعه بوده و برخی نیز تعریف کننده ورودی ها و قاب هایی شیشه ای در بنا می باشند. همچنین تخمین تعداد طبقات حجم از بیرون بنا ناممکن می باشد، چرا که در این بنا شاخصه رایج در شمارش طبقات یعنی شمارش تعداد بازشوها، تغییر یافته و به جای آن شبکه ای متخلل از پنجره هایی کوچک به ابعاد 60 در 60 سانتی متر همچون فنسی به بدنه های ساختمان متصل شده. گفتنی است که، در عقب نشینی های پنجره ها از رنگ های متنوع زرد، آبی و قرمز استفاده شده که این امر از یکنواختی سطح نما کاسته است.

خلاقانه ترین کار معمار در این بنا، نحوه نورگیری فضاهای داخلی است، بدین شکل که وید ها و نورگیرهایی حفره مانند با دیواره هایی ارگانیک و غیرمتعارف، نور را از نورگیرهای سقف یا قاب های شیشه ای در نما به فضاهای عمومی در طبقات می رساند، این حفره ها علاوه بر نوردهی موجب تهویه طبیعی ساختان نیز می شوند.

در ای خوابگاه دانشجویی، هر واحد اقامتی به طور متوسط دارای نه پنجره مربع شکل بوده و ضخامت بسیار زیاد دیواره های نما موجب می شود تا اتاق ها به طور طبیعی از گرمای تابستان و سرمای زمستان در امان باشند.(ب-3)

موارد مرتبط

• آسمان خراش هزار موزه
• رستوران استیک هاوس
• موزه دیانگ
• مرکز هنرهای معاصر رزنتال
• مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل
• مرکز هنرهای بصری وکسنر
• رستوران بنکیو

معماری جهان، آمریکا، رستوران استیک هاوس

هتل مونت کارلو در شهر لاس وگاس، ایالت نوادا آمریکا پذیرای برند شناخته شده رستوران های آمریکا، استیک هاوس است که سابقه آن به بیش از 20 سال می رسد.

نکته ای که در نگاه اول در پروژه خودنمایی می کند بدون شک، سقف وسیع آن است که با مساحت 610 مترمربع به توصیف طراح، تاثیرگذارترین عنصر فضایی و بستری مناسب برای طراحی می باشد. طراح پروژه، دفتر معماری سرشناس آمریکایی گرافت (Graft) که با شعار "در جستجوی شادی با هنر و معماری"، در سال 1998 در لس آنجلس شروع به کار کرد، اظهار می دارد: "تمرکز طرح رستوران بر سقفی است که اشاره به اشرافیت، جلال و شکوه هتل و کازینوی آن داشته باشد." سقفی متشکل از چند صد پانل در لایه ها و اندازه های مختلف و با زیر ساختی از آلومینیوم و پوششی از چرم که به واسطه ابعاد کوچک و تعداد زیاد این پانل ها بر وسعت سالن ها بیشتر تسلط پیدا می کنند و به علاوه مانع انعکاس صدا و جلوگیری از همهمه می شوند.

به کارگیری بافتی مخملی در کنار رنگمایه های طلایی و کرم، حالتی تجملاتی و در خور شان یک رستوران اشرافی خلق کرده که نورهای زرد زمینه نیز بر غنای این ترکیب می افزاید. ضمن آنکه بازی نور و سایه و سطوح رنگی در مجموع سقف سبک، روان و خوش نقشی برای سالن اصلی رقم زده است. (منابع و مراجع: ب-3)

موارد مرتبط

• آسمان خراش هزار موزه
• رستوران آن آن
• رستوران ال جاپونز
• خوابگاه دانشجویی سیمونز هال
• موزه دیانگ
• مرکز هنرهای معاصر رزنتال
• مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل

معماری جهان، مکزیک، رستوران ال جاپونز

احاطه ای از گیاه و چوب، انفجاری از نور و بستری خالی از ستون، ایده ای است که در رستوران ال جاپونز کوچیاملای مکزیک توسط گروه معماری دیامترو در سال 2007 به منصه ظهور گذاشته شد.

سبزینگی نه با عناصری ضعیف و خفیف همچون باکس های گل، بلکه به معنای کامل و با دیواره ای سبز به خدمت گرفته می شود. فقدان ستون مشهود است و به ظاهر تک ستونی تمام سقف رستوران را سرجای خود نگاه داشته. حال آنکه هفت عنصر کاذب که چراغ های ال.ای.دی میزها و هواکش بالای اجاق ها را در خود جای داده اند، نقش ستون های ناتمام را ایفا می کنند.

حفره های روشن دیواره پیشخوان در میان انبوهی از قالب چوبی سقف و دیوار، اشاره به اتفاقاتی در پس دیواره دارد که توسط راه پله ای قابل دسترس می باشند. در طبقه بالا سرویس های بهداشتی قرار گرفته اند که با شیشه های سبز رنگ مات و انبوه قالب های چوب احاطه شده. نورپردازی در این پروژه به خوبی کنترل شده و به صورت موضعی میزها را روشن نموده اند. (منابع و مراجع: ب-3)

موارد مرتبط

• رستوران آن آن
• رستوران استیک هاوس
• رستوران آسیایی بی
• رستوران کریستال
• رستوران کمپس
• رستوران بنکیو
• رستوران شانگهای لن

معماری جهان، آمریکا، آسمان خراش هزار موزه

آسمان خراش هزار موزه، در مرکز تجاری شهر میامی کشور آمریکا قرار دارد. این برج داری 62 طبقه می باشد که ارتفاعی در حدود 210 متر خواهد داشت. کار ساخت این برج تا سال 2018 به اتمام خواهد رسید.

ساختمان دارای سازه ای خارج از بدنه ساختمان بوده که با پیچیدن دور طبقات از آنها بالا آمده است که بین آنها را نمای شیشه ای محصور کرده، این نوع از سازه با حذف کردن ستون ها از درون طبقات فضای باز بزرگی را در اختیار آنها می گذارد که باعث می شود بتوان به راحتی اکثر کارکردهای مورد نیاز را به هر طبقه اختصاص داد، که در معماری از آن تحت عنوان پلان آزاد یاد می کنند.

زاها حدید در مارس 2016 در میامی در حالی که کار طراحی داخلی فضاهای عمومی ساختمان را به سر انجام رسانیده بود به طور ناگهانی درگذشت. امضای کار او در این ساختمان دیوار خمیده با سطحی منحنی در طبقه آخر است که به سمت پذیرش امتداد یافته است. لابی از طبقه اول تا هفتم امتداد یافته و یک پدیوم را تشکیل می دهد که شامل چند رستوران، محل هایی برای برگذاری مراسم ها در طبقه ی اول، پارکینگ ها در قسمت بالایی و استخر در آخرین طبقه می باشد. این قسمت از ساختمان دارای منافذی مانند منافذ قارچ است که بین قسمت های سازه ای قرار گرفته و مانع دیده شدن خودروهای داخل پارکینگ از بیرون می شود.

طبقات 10 تا 14 ویژگی خانه های شهری را خواهند داشت. واحد های آپارتمانی به صورت نیم طبقه، طبقات 15 تا 49 را در بر خواهند گرفت و هشت طبقه بعد به پنتهاوس هایی تعلق می گیرد که هر یک تمام یک طبقه را اشغال می کنند، همچنین یک پنتهاوس دوبلکس هم در این برج در نظر گرفته شده که دو طبقه 58 و 59 را شامل می شود. هر یک از واحد های مسکونی دارای بالکون هایی هستند که کمی با واحد های دیگر فرق دارد و نمای شهر را قاب می کنند، این تمایز ناشی از تفاوت فرمی عناصر سازه ای خارجی است که دور نمای ساختمان پیچ خورده و بالا آمده اند.

طبق اظهارات گرگ کوین و لوئیس بردمن توسعه دهندگان این پروژه، همانطور که برج بالا می رود، سازه خارجی موجب به وجود آمدن تراس هایی منحصر به فرد برای هر یک از واحد ها می شود که به موجب آن اتاق های متعددی در فضای باز این تراس ها به وجود می آیند که آنها نیز داری پلانی منحصر به فرد خواهند بود.

طبقه ی انتهایی از این برج را یک مرکز تفریحی آبی دوقولو تشکیل می دهد که  شامل یک استخر ممتد، کشیده شده در لبه خارجی طبقه و در مجاورت نمای ساختمان است که دیدی بی نظیر به بندرگاه میامی را فراهم می کند. برای این قسمت زاها حدید دیوار فلزی مواجی طراحی کرده که به مثابه یک مجسمه دیواری عظیم بوده که تا انتهای سقف هم امتداد یافته است. انتخاب فلز به این جهت بوده است تا تلالو نور استخر روی آن انعکاس یافته و به مانند جواهری بدرخشد و به عنوان چراغی راهنما برای پد هلیکوپتر روی بام باشد.

اگرچه دفتر زاها حدید در لندن است ولی برای انجام این پروژه بیشتر وقت خود را در میامی گذراند که با حضورش در این شهر به پیشرفت چشمگیر در عرصه معماری معاصر در این منطقه منجر شد. به عنوان نمونه طرح پارکینگ عمومی چرخانی را برای یکی از ساحل های میامی ارائه کرد، اما به دلیل مرگش تنها بعد از چند هفته از طرف مقامات دولتی کنسل اعلام شد.

موارد مرتبط

• رستوران استیک هاوس
• خوابگاه دانشجویی سیمونز هال
• موزه دیانگ
• مرکز هنرهای معاصر رزنتال
• مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل
• مرکز هنرهای بصری وکسنر
• رستوران بنکیو

معماری جهان، آمریکا، هتل پوئرتا

آنچه هتل پوئرتا را تبدیل به بنایی منحصربه فرد نموده، انتخاب معماران خاص و نحوه مشارکت آنها در طراحی این بناست، به طوری که هر معمار در طراحی طبقه ای که به او محول شده است نسبتا آزادانه به تبلور ایده های خود پرداخته است.

 بدین ترتیب مخاطبان این هتل، می توانند از طبقاتی که به سبک هایی نظیر فوتوریسم، مینی مالیسم، کلاسیسیم و ... طراحی شده اند بازدید کنند. تنها وجه مشترک این طبقات وجود هال مرکزی است که دو راهروی دسترسی به واحد ها از آن منشعب می شوند.

هتل پوئرتا در سال 2006 و در کشور مادرید اسپانیا، ساخته شد. این هتل شامل 342 اتاق می باشد و مجموعا 19 معمار از کشورهای گوناگون در طراحی آن دست داشته اند که در این میان رهبری تیم طراحی،  کانسپت اصلی و طراحی نما و همچنین طراحی طبقه دوازدهم بر عهده ژان نوول (Jean Nouvel) بوده است.  وی در طراحی طبقه دوازدهم ترکیب غریبی از هنر معماری و عکاسی را به نمایش می گذارد. در طراحی نما نیز، وی شعری با عنوان آزادی، سروده Paul Eluard، را به عنوان موتیف اصلی انتخاب نموده که این شعر به چندین زبان مختلف بر روی سایه بان های طبقات اقامتی نوشته شده است.

طراحی پارکینگ این هتل بر عهده ترزا ساپی بوده.

طراحی طبقه همکف که شامل لابی ، پذیرش  و فضاهای اداری است، توسط جان پاوسن صورت گرفته که از چوب به عنوان مصالح غالب سبک مینی مالیست استفاده کرده است.

طبقه اول اقامتی بر عهده زاها حدید بود. در این طبقه شاهد آخرین پیشرفت های وی در زمینه دیجیتال می باشیم. زاها با پیوند فرمال تمامی عناصر واحدهای اقامتی و ترکیب رنگ و نور، فضاهایی غیرقابل باور خلق کرده، به گونه ای که تصور می شود تمامی اتاق بصورت یکپارچه و بی هیچ اتصالی ساخته و در محل نصب شده است.

طراحی طبقه چهارم بر عهده استودیو پلاسما بود که در آن مصالح و هندسه متفاوت، فضاهای هیجان انگیزی را خلق کرده. وجود راهروهای غار مانند و اتاق های غیرمعمول از نکات جذاب این طبقه است.

طبقه هفتم، اثر رن آراد است که در آن از خطوط سیال و ارگانیک استفاده شده. درطبقه سیزدهم که دارای سقفی شیبدار می باشد فضاهایی نظیر؛ استخر، سرو نوشیدنی، سالن ورزشی و غیره قرار گرفته اند. همچنین اسکار نیمایر، معمار معروف برزیلی در سن صد سالگی و به عنوان یکی از آخرین حضورهایش در عرصه طراحی، مجسمه ای را برای فضای باز این هتل طراحی و اجرا نموده است.

در مورد دیگر طبقات، نورمن فاستر طبقه هفتم و آرتا ایسوزوکی طبقه دهم را طراحی کرده اند. (منابع و مراجع: ب-3)

موارد مرتبط

• هتل مارکوس دریسکال
• هتل پرنسس بارسلونا
• مرکز هنرهای نمایشی دل کانال
• سوئیس هتل
• هتل رادیسون
• هتل دیاگونال
• هتل برج العرب