۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اصفهان» ثبت شده است

معماری ایران، اصفهان، امام زاده اسماعیل

امام زاده اسماعیل در چهارراه شکرشکن، خیابان هاتف در شهر اصفهان قرار گرفته. وی از نوادگان امام حسن مجتبی علیه السلام می باشد.

مجموعه امام زاده اسماعیل اصفهان مشتمل بر یک مسجد بسیار قدیمی به نام شعیا (شعیا از پیامبران بنی اسرائیل است) و رواق، سردر صحن و گنبد زیبا و آجری بزرگ امام زاده اسماعیل (از نوع گنبد های چهار سوی اصفهان) است.

مقبره امام زاده اسماعیل اصفهان

در سردر امام زاده از جانب صحن کتیبه ای مورخ 1041 دیده می شود. در حاشیه آن نیز، در کتیبه ای، این ماده تاریخ آمده است: "ببین شکوه حریم مزار اسمعیل*چه خوش مطابق تاریخ مهر گستر اوست" که سال 1147 را نشان می دهد.


ادامه مطلب

۰ نظر
مجله هنر، معماری و عکاسی

معماری ایران، اصفهان، خانه شیخ الاسلام

مهم ترین فضای خانه، ایوان وسیع ستون داری است که در میانه ضلع جنوبی حیاط قرار گرفته است. این ایوان و دو گوشوار آن مرتفع ترین بخش خانه می باشند و وجود سقف شیبداری بر فراز ایوان، این ارتفاع را افزایش می دهد. سبک خاص معماری این بخش باعث تمایز این خانه از سایر خانه های هم دوره خود شده. دهانه وسیع ایوان، فضای آن را به ادامه فضای باز حیاط مبدل ساخته و وجود حوض و فواره در فضای ایوان بر این استمرار تاکید می کند. در انتهای ایوان، شاه نشین بزرگی قرار دارد که از پشت به فضای دیگری مرتبط است. همچنین دو اتاق در طرفین شاه نشین واقعند که از یک سو به ایوان و از سوی دیگر به شاه نشین مرتبط می باشند. این اتاق ها دارای شکل، اندازه و پوشش های متفاوتی هستند. تزئینات متنوع گچبری، آینه کاری و مقرنس در فضای ایوان و شاه نشین آن بر اهمیت این بخش خانه تاکید می کند.

۰ نظر
مجله هنر، معماری و عکاسی

معماری ایران، نطنز اصفهان، کاروانسرای شاه عباسی

وقتی صحبت از گنج می شود اولین چیزی که به ذهن می رسد، سکه های قدیمی طلا و نقره است. اما گنج و سرمایه واقعی همان در و دیوارها و سبک زندگی و معماری گذشتگان ما می باشد که در بناهای قدیمی از جمله؛ کاروانسراها وجود دارد. هر یک از خشتها و آجرهای کاروانسراها، یک گنج فرهنگی است که تاریخ و فرهنگ این ملت را حکایت می نماید. این مطلب گوشه ای از اطلاعات کاروانسرایی زیبا، در شهر نطنز استان اصفهان است.

هنگامی که از سوی کاشان به نطنز نزدیک می شوید، پس از گذشتن از مکانی که به باغ حرم مشهور است، در کناره شرقی جاده به فاصله تقریبی 300 متر از آن، کاروانسرایی کهن و متروکه قرار دارد که به مرور زمان به قعله کوه آب معروف شده. کاروانسرای شاه عباسی نطنز که به نام قلعه کوهاب یا کاروانسراى میر ابوالمعالى هم نامیده می‌شود، مربوط به دوره سلطنت شاه عباس اول صفوی است. این کاروانسراى قدیمى را شخصی بنام میر ابوالمعالى برزرودى مشهور به آقامیر (آقامیرزا بن اسد الله بن علی الحسینی البرزی النطنزی) که سمت وزیر حضور و مجلس نویسى شاه عباس را داشت، ساخته است.

سردر ورودی کاروانسرای شاه عباسی نطنز اصفهان

این اثر با شماره 1489 در تاریخ 1355/10/20 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.(الف-5) این کاروانسرای مستطیل شکل، با وسعت 3962 مترمربع، دارای 23 اتاق است که در چهار سمت حیاط قرار دارند. این بنای تاریخی دارای جلوخان و سردری با کتیبه سنگی به خط ثلث به تاریخ 1029 ه.ق می باشد. وسعت این کاروانسرا نشان از آن دارد که کاروانیان زیادی در این کاروانسرا رفت و آمد داشته اند و روزگار پرباری را پشت سر نهاده. همچنین سنگ عصارخانه بزرگی در داخل کاروانسرا وجود دارد که نشان از وجود عصارخانه در این محل به منظور تهیه روغن برای تامین روشنایی کاروانیان دارد.

حیاط میانه بنا، مانند اغلب کاروانسراها، ایوانها و ایوانچه هایی در پیرامون دارد که هر یک به حجره ای ربط دارد. اسطبل، چون حلقه ای، دیگر فضاها را دربر گرفته. این حلقه را اتاقهای پشت ایوانها در میانه هر جبهه قطع کرده اند و به این ترتیب، اسطبلها در پخهای گوشه های حیاط تعبیه شده و از طریق راهروهایی که به صورت مورب قرار گرفته اند می توان به اسطبلها راه یافت.(الف-1)

راه ورود به کاروانسرا در امتداد محور طولی حیاط و از میانه ضلع شمالی بناست. حجم مرتفع و پیش آمده و دیوار طاق نماسازی شده جبهه ورودی اهمیت و تشخص خاصی به نمای ورودی داده. طاق نماهای مورب دو سوی سردر به آن صورتی تراش خورده و ظریف بخشیده و ورودی را نیز شاخص تر کرده است. از درگاههای کوچکی در عقب این قسمت می توان به اسطبلها راه یافت. در طبقه بالای جبهه شمالی، اتاقکی آجری قرار دارد که با چند درگاه به چهار طرف گشوده می شود. این درگاه ها، علاوه بر آنکه باعث تهویه فضا می شوند، نظر به کوههای زیبای پشت کاروانسرا را ممکن می سازند.(الف-1)

در ساخت این کاروانسرا قرینه سازی کاملا رعایت گردیده است و مجموع ساختمان با دقت زیاد و مصالح عالی بنا شده و طرح طاق ها نیز نشان از مهارت فوق العاده معماران این بنا دارد.

کاروانسرا را با سنگ و آجر ساخته اند. همه فضاها پایه هایی از سنگ لاشه دارند و در بسیاری از قسمتها، دیوارها تا زیر سقف سنگی است. طاق نماها و غرفه های داخل فضاها با حاشیه ای از آجر در دیوارهای سنگی قرار گرفته و قوسها و تویزه های سقف تا روی دیوارها با آجر امتداد یافته اند. بدین ترتیب، ترکیب تقریبا نامنظمی از سنگ و آجر در فضاهای داخلی بنا دیده می شود. ماکسیم سیرو در کتاب کاروانسراهای ایران، نوشته است که طرح طاقها و سقفها نشان دهنده ی مهارت معماران این ناحیه است.(الف-1)

۰ نظر
مجله هنر، معماری و عکاسی

معماری ایران، اصفهان، خانه سوکیاسیان

خانه سوکیاسیان در شهر اصفهان، خیابان حکیم نظامی، کوچه سنگتراش های غربی، نبش داوودیها قرار گرفته است.

این خانه از آثار باقیمانده دوره صفوی است؛ که امروزه دانشکده مرمت دانشگاه هنر اصفهان در آن استقرار یافته. بنا از حیاطی وسیع و طویل و فضاهایی در دو جبهه شمالی و جنوبی تشکیل شده. جبهه جنوبی که فضاهای مهمتری را در خود جای داده، از جهت دیگر به حیاط دیگری مشرف است. این جبهه شامل ایوانی دو ستونی است که مقابل یک حوضخانه زیبا قرار گرفته. دو اتاق سه دری با عمق های متفاوت ولی هر دو مشرف به حیاط اصلی خانه، در طرفین این ایوان واقعند و در پشت هر یک از آنها اتاق دیگری وجود دارد که با حیاط دوم مرتبط است.

حوضخانه دارای ارتفاعی معادل دو طبقه است و در هر طبقه غرفه هایی پیرامون آن نشسته اند. این غرفه ها در طبقه دوم به یکدیگر پیوند خورده؛ بخش مرکزی حوضخانه را دور می زنند. فضای حوضخانه توسط ارسی مرتفعی به ایوان ستون دار مقابل خود و به وسیله سه در چوبی به حیاط واقع در ضلع جنوبی گشوده می شود. حوضخانه و غرفه های اطراف آن دارای تزئینات کاربندی و نقاشی روی گچ است که تاثیر سبک های نقاشی اروپایی در آن دیده می شود. ایوان ستون دار این جبهه نیز در سقف و  دیوارهای خود تزئینات فراوان نقاشی دارد. اتاق ضلع شرقی حوضخانه دارای طاقچه ها و فرورفتگی هایی به شکل ظروف مختلف و مشابه با فضای فوقانی عمارت عالی قاپوی اصفهان می باشد.

جبهه شمالی خانه که ترکیبی نامتقارن دارد نیز شامل یک ایوان ستون دار و اتاق پشت آن، مطبخ و مجموعه فضاهای ورودی است. هشتی ورودی دارای قاعده مربع بوده، از یک سو توسط دالانی با حیاط خانه و از سوی دیگر با فضای مطبخ مرتبط است. تزیینات یزدی بندی سردر این ورودی و طاق نماهای طرفینش آن را از سایر خانه های مجاور خود متمایز کرده. نمای حیاط های خانه پوشیده از اندود سیم گل است. سطح وسیعی از حیاط خانه به باغچه بزرگ میانه آن اختصاص یافته و حوض آب در آن دیده نمی شود. (منابع و مراجع: الف-1) این اثر در تاریخ 29 شهریور 1353 با شماره ثبت 994 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

۰ نظر
مجله هنر، معماری و عکاسی