پس از موسسه دنیای عرب و بنیاد کارتیه، موزه کوا برانلی، سومین شاهکار خلاقانه ژان نوول (Jean Nouvel) در مرکز فرهنگ و هنر اروپا یعنی پاریس می باشد.
کوا برانلی، موزه هنر و تمدن های آفریقا، آسیا، اقیانوسیه و آمریکا می باشد که در مجاورت رود سن در قلب شهر پاریس کشور فرانسه و به فاصله اندکی از برج ایفل و موزه لوور در سایتی به مساحت دو و نیم هکتار و با زیربنایی معادل 30000 مترمربع در سال 2006 ساخته شده است.
این بنا توسط دیواره ای شیشه ای و مرتفع که بر روی آن اطلاع رسانی رویداد های درون موزه نیز صورت می گیرد از شهر جدا شده است. از نکات طراحی این موزه می توان به موارد زیر اشاره کرد؛ توجه به تکنولوژی روز معماری، احترام به خط آسمان و سیمای شهری پیرامون بنا، معماری راز آلود و معماگونه که شاخصه کارهای ژان نوول می باشد و همچنین توجه به مبانی معماری سبز، نظیر تلفیق بنا با فضای سبزی پارک مانند و استفاده از دیوارهای گیاه پوش. دیوار گیاه پوشی که مساحتی معادل 800 مترمربع را توسط 15000 گیاه از 150 گونه متفاوت پوشانده و با تغییر فصول سال رنگ و پوشش دیوارها نیز تغییر می کند.
موزه در درون باغی وسیع قرار گرفته که تمامی مسیرهای حرکتی در آن ارگانیک بوده و مجموعه ای از تپه های کوچک، حوضچه ها، نشیمن ها، درختان بلوط و افرا در آن دیده می شود. بنا از چهار ساختمان نیمه مجزا تشکیل شده. شمالی ترین قسمت ساختمان به فضاهای اداری اختصاص یافته که در مجاورت آن، ساختمان دیگری قرار دارد که شامل سالن سخنرانی و مخزنی به گنجایش هفتصد هزار عکس و سند صوتی می باشد. ساختمان اصلی موزه، حجم سیالی است به طول 210 متر که در آن بیش از 3500 اثر هنری معرفی شده است.
انحنای خفیفی در مسیر حرکت رودخانه سن وجود دارد که تاثیر آن توسط انحنایی در حجم بنا دیده می شود. بر روی بام این ساختمان وسیع ترین باغ بام شهر به مساحت 3000 مترمربع طراحی شده که در آن رستوران و مدیاتک نیز قرار دارد. آنچه در نماهای خارجی و در جداره شمالی بنا جلب توجه می کند 29 مکعب معلق با رنگ های تندی است که از نمای شمالی حجم اصلی بیرون زده است؛ که از داخل، در هر کدام از آنها چندین اثر هنری از قاره های مختلف نمایش داده شده.
پس از داخل شدن به بنا، برای رسیدن به فضاهای نمایشگاهی باید رامپی نسبتا طولانی و پر پیچ و خم را طی کرد که این حرکت تدریجی همراه با تغییر کیفیت فضایی بوده و حال مخاطب را کم کم از فضای شهری دور کرده و با حرکتی رازآلود، آماده بازدید از هنر بدوی اقوام سایر ملل می کند. (منابع و مراجع: ب-3 و ب-4)