این ساختمان در شهر گبز کشور ترکیه، با زیربنایی در حدود 10 هزار مترمربع، بنایی الحاقی است به مجموعه ای که توسط "جان مک اسلان" معمار انگلیسی در دهه نود میلادی طراحی گردید، مجموعه ای از 10 ساختمان مکعبی از جنس بتن که با نظم خاصی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. ساختمان جدید که در کنج این چیدمان قرار دارد از نظام هندسی موجود تبعیت نکرده و آگاهانه از تن دادن به ساختار بسته و تکراری حاکم بر سایت پلان سر باز می زند.
بدین ترتیب ضمن چرخشی45 درجه نسبت به مجموعه و کشیدگی بیش از حد به سمت خارج سایت، ساختمان جدید به نقطه شاخص مجموعه تبدیل می گردد که نه تنها از داخل مجموعه جلب توجه می کند بلکه از خارج سایت نیز به عنوان شاخصه ای جدید و جذاب برای این مجموعه به نظر می رسد.
این بنا متشکل از دو بال طویل به ارتفاع چهار طبقه است که با فصله اندکی نسبت به یکدیگر قرار گرفته و از داخل سایت دو ساختمان مجزا به نظر می رسند. این دو بال، ساختمان تمامی فضاهای آموزشی مجموعه را دربرگرفته و فضای اندک بین دو بال که با سقفی شفاف پوشیده شده است به فضاهای جمعی، کافی شاپ، راهروهای ارتباطی و نشیمن اختصاص یافته و به خوبی از نور طبیعی بهره می برد. در آخرین تراز ساختمان، محوری با زاویه ای تند فضای داخلی را شکافته و نشیمنی تعریف نموده که نحوه جهت گیری آن دید مستقیم به دریای مرمر را ممکن ساخته است.
از دیگر نکات قابل توجه در این بنا، سادگی و در عین حال تضاد رنگ و مصالح به کار رفته در جداره های خارجی است. جنس پانل های تشکیل دهنده بال ها، از فلز مس بوده که تنها به علت تفاوت در جهت نصب بر روی بدنه با دو رنگ متمایز رویت می شوند. این نوآوری ساده نه تنها کلاس ها را از نور مستقیم حفظ می کند بلکه در طول شب نیز درخشش و انعکاس نور داخل ساختمان بر این شبکه قرمز رنگ دو چندان شده و نظر هر ببیننده ای را به خود جلب می کند.
اهمیت نقش رنگ در داخل بنا نیز محسوس است. نه تنها پانل های رنگی راهروها را از فضای آتریوم مرکزی جدا می سازد، بلکه نورپردازی فضاهای داخلی نیز در ساعات مختلف از روز متفاوت بوده و حال و هوای آتریوم نیز به طبع آن تغییر می کند. در تراز زیرزمین، فضاهای جمعی دیگری نظیر رستوران، غذاخوری کارکنان، سالن کنفرانس و سالن پذیرایی قرار گرفته اند. (منابع و مراجع: ب-3 و ب-4)
